วิวาห์กระหวัดรัก [yaoi : kihae] ตอนที่ 11 [END]

ตอนที่ 11

สิ้นคำอธิบายใบหน้าหวานก็อ่อนท่าทีลงทันที ความคับข้องใจที่อัดแน่นมาตลอดหลายวันนี้แทบมลายหายสิ้น มิใช่ว่าคิบอมไม่สนใจใยดีในตัวทงเฮ แต่ร่างสูงก็แค่ต้องการให้พิธีกรรมขอบุตรเสร็จสมบูรณ์เท่านั้น ถึงว่าล่ะทำไมตอนนั้นท่านป้าของร่างแกร่ง จึงได้เอ่ยบอกให้ทงเฮคิดหนักๆถึงเหตุผลที่คิบอมพาตนไปในครั้งนั้น

“...เอ่อ...หม่อมฉัน..” เสียงหวานอึกอักก่อนที่ร่างแกร่งจะยินยอมปล่อยร่างระหงให้เป็นอิสระ ท่าทีโมโหของร่างสูงทำให้ทงเฮกำลังทำตัวไม่ถูก มือบางจับท่อนแขนแกร่งเอาไว้ก่อนจะโดนเจ้าของสะบัดมือเล็กออก

คิบอมก็แค่อยากให้ทงเฮรู้...เขางอนทงเฮ...งอนมาก...และต้องการให้ทงเฮง้อเขาเดี๋ยวนี้

“ข้าอธิบายจบแล้ว ทีนี้เจ้าจะไปไหนก็ไปเลย...คิดจะเอาใจข้าไปด้วยก็เอาไป ข้าจะได้เป็นคนไม่มีหัวใจ”

“ฝ่าบาทอย่าเอ่ยทำร้ายหม่อมฉันขนาดนั้นสิเพคะ...” เสียงหวานเอ่ยพร้อมจับท่อนแขนแกร่งของร่างสูงเอาไว้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้คิบอมมิได้สะบัดอย่างไร้เยื่อใยอีกแล้ว ใบหน้าสำนึกผิดราวลูกแมวตัวน้อยทำให้ร่างแกร่งชักอยากแกล้งทงเฮให้สมยอมมากว่าที่เป็นอยู่นี้เสียอีก

“ข้าทำร้ายเจ้าที่ไหน ข้าแค่เอ่ยความจริง คนที่ใจร้ายมันเจ้าต่างหากที่คิดจะหนีข้าไปโดยไม่รอฟังเหตุผลสักคำ”

“ก็หม่อมฉันไม่รู้นิเพคะ...หม่อมฉันขออภัย...นะ...อภัยให้หม่อมฉัน...นะ...” เอาอีกแล้ว...เสียงแววหวานของร่างน้อยกำลังทำให้สมองของร่างสูงคิดหนัก มิใช่เรื่องยกโทษให้หรือไม่ยกโทษให้หรอกนะ เพราะคิบอมยินดียกโทษให้ร่างบางอยู่แล้ว เพราะหากคิดดีๆคนที่ผิดก็คือร่างแกร่งเต็มๆ แต่เพราะสถานการณ์พลิกผัน คนที่ต้องง้องอนจึงกลับกลายเป็นคนตัวน้อย คนที่ได้กำไรจึงเป็นคิบอมแต่เพียงผู้เดียว

บัดนี้ก็เจ็ดราตรีแล้วนะ...ที่ร่างแกร่งมิได้เชยชมเจ้าร่างระหงคนนี้เลย... ตอนนี้คิบอมทั้งอยากกอด อยากจูบ อยากหอมเจ้าบุปผาป่าดอกนี้แทบใจจะขาด...

แต่เรื่องอะไรที่ร่างแกร่งจะต้องเป็นผู้เรียกร้องในเมื่อตอนนี้คิบอมถือไพ่เหนือกว่าอยู่หลายขุม!

“ของ่ายๆแบบนี้ใครเลยจะให้อภัยเจ้า ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเจ้ายังไม่รู้หรอกหรือว่าเวลาง้อข้า สิ่งที่เจ้าต้องทำคืออะไร...” สิ้นน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ความร้อนก็แล่นปรี๊ดขึ้นมาบนใบหน้าหวานทันที ปรางนิ่มของทงเฮแดงก่ำราวจับไข้ ก่อนจะกลั้นใจเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บปากสีอิ่มของอีกฝ่ายเบาๆ

แต่บังเอิญ...ความต้องการของคิบอมมิใช่ให้ทงเฮเสียเพียงแค่จูบ...

แต่ร่างแกร่งต้องการให้ทงเฮเสียตัวให้เขาได้ดอมดม!

“...ครั้งนี้ข้ามิได้ให้เจ้าเลือกสักนิดทงเฮ...ไหนๆก็ทำพิธีกรรมเสร็จสิ้นแล้ว ข้าก็ต้องทดลองใช้หลายๆครั้งสักหน่อย เพราะเกิดไม่สำเร็จขึ้นมา เราจะได้ไปขอโอรสสวรรค์กันอีกสักรอบ” ร่างแกร่งเอ่ย ก่อนจะกระชับร่างน้อยขึ้นไปบนตั่งตัวเดิมด้วยความนุ่มนวล สายตาคู่หวานของร่างระหงหลุบต่ำด้วยเขินอาย แต่เพราะสิ่งที่ร่างแกร่งกำลังต้องการอยู่ในตอนนี้ ก็เป็นความปรารถนาของร่างน้อยเช่นกัน

แสงสุดท้ายของวันกำลังลาลับพร้อมปฐมบทรักอันแสนร้อนเร่าของเหล่าเลือดมังกร ร่างแกร่งจัดแจงเจ้าร่างน้อยให้คร่อมทับร่างกายของตนเอาไว้ ก่อนจะนั่งมองร่างระหงให้เต็มตา เพราะมิได้เห็นดวงหน้าหวานชัดๆมาหลายวัน

หนึ่งปักษ์ที่ทงเฮมิได้เจอะเจอหน้าของคิบอม ทำให้ร่างระหงรู้สึกกำหนัดอย่างบอกไม่ถูก ร่างสูงจะรู้บ้างหรือไม่ว่าทงเฮถวิลหาองค์ชายคนดีขนาดไหน พอได้มาอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันแบบนี้ หากต้องยอมเสียตัวอีกหลายๆครั้ง ทงเฮก็จะไม่เสียใจเลย

“...จะนิ่งเฉย ใจร้ายใจดำ...มิยอมถวายงานให้แก่คนน่าสงสารเยี่ยงพี่เลยหรือ...เจ้าแก้มย้อย..”

“..เอ่อ..หม่อมฉัน...อาย...”

“อย่าอายสิทงเฮ...ลองปล่อยให้ความปรารถนาในกายของเจ้าหลั่งไหลออกมา และมอบความสุขให้แก่พี่” ร่างแกร่งกระซิบแผ่วเบา ก่อนจะสรวลยิ้มออกมาน้อยๆ เมื่อร่างระหงค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาคู่หวานสบกับส่วนเดียวกันของร่างสูง ก่อนที่สายตาแสนซนคู่นั้นจะหยุดนิ่งอยู่ที่กลีบเนื้ออิ่มของคิบอม

อุณหภูมิร้อนของร่างกายเริ่มถ่ายเทให้กันและกัน เมื่อทงเฮแนบทับกลีบเนื้อสีเรื่อของตนเข้ากับริมฝีปากสีอิ่มของอีกฝ่าย ปลายลิ้นเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากของร่างแกร่งและตรงเข้าเกี่ยวตวัดกับลิ้นสาก สัมผัสที่โหยหาทำให้การกระทำเต็มไปด้วยความร้อนเร่า มือกร้านของผู้อยู่เบื้องล่างลูบไล้ไปตามเอวคอดกิ่วที่น่าสงสารเพราะต้องออกแรงยกสะโพกกลมให้งามงอนขึ้นมา ก่อนจะออกแรงบีบเนื้อนิ่มบริเวณนั้นด้วยความหมั่นไส้ในความน่ารักของเจ้าตัวน้อย

เรียวลิ้นร้ายที่ต่างตรงเข้าเกี่ยวตวัดกันและกันเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ คราบน้ำหวานที่เริ่มไหลเยิ้มทำให้ร่างน้อยเร่งดูดเลียอย่างนึกเสียดาย ก่อนที่มือเล็กจะตรงเข้าปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนตัวโต กายแท้ที่ร่างระหงได้ประจักษ์ทำเอาทงเฮอดใจที่จะไม่แตะต้องมิได้ มือบางค่อยๆลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นกล้ามกระทั่งนิ้วเรียวพบจุดไวสัมผัสบนพื้นที่ที่มือเล็กกำลังเป็นเจ้าของ

ในเมื่อคิบอมบอกว่า...ให้ปล่อยตัวตามความปรารถนา อย่างนั้นแล้วทงเฮก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเขินอายอีก

ปลายลิ้นร้ายที่คิบอมหลอกล้อด้วยเมื่อครู่กำลังไล้เลียยอดอกสีน้ำตาลเข้มอย่างคึกคะนอง การกระทำของทงเฮทำให้ร่างสูงแทบบ้าคลั่งจนเผลอกดใบหน้าหวานเข้ากับอกแกร่งของตน คิบอมอยากให้ทงเฮมอบความหฤหรรษ์ให้จนความต้องการบางอย่างยิ่งเร่งทวีความรุนแรง

“อ่า...ทงเฮ...” เสียงครางต่ำของผู้เป็นสวามีทำให้ร่างน้อยถึงกับใจเต้นรัว ความคึกคะนองนี้ทำให้ทงเฮเร่งปลดเปลื้องเนื้อผ้าทุกชิ้นทั้งของตนและของร่างสูงออกจนเหลือเพียงเนื้อห่มกาย ปลายนิ้วเรียวราวกลีบดอกไม้เริ่มหยอกเย้าส่วนปลายแดงคล้ำของร่างแกร่ง จนผู้เป็นเจ้าของต้องซีดส์ปาก หลังบดขยี้จนสาแก่ใจ เรียวปากสวยก็ตรงเข้าครอบครอง

สนุก...ทงเฮกำลังรู้สึกเพลิดเพลินในสิ่งที่ทำอยู่

ปลายลิ้นเล็กแลบเลียไปทั่วทั้งแก่นกายใหญ่ ความร้อนของส่วนนี้ทำให้ร่างน้อยรู้สึกเสียวซ่านทั้งสรรพางค์ มือบางค่อยๆประคับประคองเจ้าส่วนนั้นจนอยู่มือ ก่อนชัดรูดความกำหนัดของร่างสูงจนผู้เป็นเจ้าของต้องดึงรั้นใบหน้าหวานออกจากแก่นกายของตน

เมื่อได้มาประจันหน้ากันอีกครั้ง คิบอมก็ตรงเข้าขย้ำเจ้าร่างน้อยทันที เมื่อครู่นี้ทงเฮทำอะไรกับร่างกายของเขา คิบอมก็จะทำอย่างนั้นทั้งหมด และต้องสุขสมกว่าการที่ทงเฮกระทำ มือกร้านบีบนวดตามเนื้อนวลอิ่มจนได้ยินเสียงครางจากเรียวปากสวยไม่มีขาด เม็ดทับทิมสีหวานสองเม็ดที่เชิดตัวราวท้าสายตา ทำให้ร่างหนาจำต้องดูดดื่มความหอมหวานจากยอดถันสีเรื่ออย่างหนักหน่วง แม้ทงเฮจะรู้สึกเจ็บ แต่ร่างระหงก็ยินดีที่จะแอ่นแผ่นอกบางของตนให้อีกฝ่ายได้หลอกเย้าอย่างเพลิดเพลิน

กายเนื้อแข็งขืนเริ่มถูกมือกร้านชักรูดตามความอยาก กายน้อยของร่างระหงชักกระตุกไปตามจังหวะที่อีกฝ่ายมอบให้ บ้างผ่อนหนักปนเบาจนทงเฮกรีดร้องลั่น แผ่นหลังบางแนบทับไปตามตั่งตัวน้อย ก่อนที่ร่างบางจะถูกมือกร้านฉีกแข้งฉีกขาให้ช่องรักเบิกกว้างอย่างเย้ายวน

“อ่า...ฮึก...อ๊ะ!...อ๊าาาา” ยิ่งปลายลิ้นสากของคิบอมไล่เลียไปตามร่องรักสีสดมากเท่าไหร่ ทงเฮยิ่งส่งเสียงครางหวานมากขึ้นเท่านั้น พอนิ้วเรียวทั้งสามของร่างแกร่งสอดลึกเข้ามาภายใน ร่างระหงของคนที่อยู่เบื้องล่างก็แอ่นสะโพกตามความต้องการของอารมณ์ทันที เอวอรชรเริ่มส่ายรัวจนสายตาคมมิอาจถอดถอนจากเรือนกายงาม ความร้ายกาจเดียวของทงเฮเห็นทีจะหนีไม่พ้นการยั่วยุอารมณ์ด้วยท่วงท่าต่างๆอย่างไม่รู้ตัวนี่แหละ

“ฮึก...ฝ่าบาทเพคะ...อ๊ะ...อย่าแกล้ง...ฮึก...” เสียงหวานร้องขออย่างกระท่อนกระแท่น และคิบอมก็ยินยอมตามใจเจ้าร่างน้อย ทงเฮค่อยๆชันกายขึ้นจากตั่งตัวเล็ก ก่อนจะคืบคลานเข้าไปหาร่างแกร่งของอีกฝ่ายด้วยความรัก เสียงครางหวานหลุดออกจากกลีบเนื้อสีอิ่มขณะที่เจ้าตัวน้อยค่อยๆคร่อมทับร่างกายกำยำ เรือนผมหอมกรุ่นโดนเจ้าของของมันสะบัดไปด้านหลัง จนแผ่นอกบางที่ประดับไปด้วยรอยราคีอวดโฉมให้ร่างสูงลิ้มลอง มือบางกอบกุมรอบแก่นกายร้อน จดจ่อเข้ากับปากทางสวรรค์แล้วจึงกดกระแทกร่างระหงของตนเข้ากับส่วนนั้นของร่างสูง

“อ๊าาาา!...ฮึก..อ๊ะ...” ร่างบางร้องครวญอย่างโหยหิวข้างใบหูของร่างแกร่งราวเร่งตัณหาให้เท่าทวีคูณ มือกร้านโอบรอบเอวบาง เฉกเช่นมังกรผงาดฟ้าที่ถูกสักให้พันรอบเอวอรชรพร้อมกระชับร่างระหงเข้ากับแก่นกายของตน คิบอมอยากลิ้มรสความหวานของทงเฮให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

อยากสอดลึก...คงอยู่ในตัวของเจ้าร่างน้อยให้ทุเลาความหิวในรสรัก

“รู้ตัวบ้างไหมทงเฮ?...เจ้ามีอิทธิพลกับใจพี่ขนาดไหน?” ร่างแกร่งเอ่ยถามขณะยกเรือนกายงามขึ้นลงราวเริงระบำบนร่างกำยำ

“ฮึก...ฝ่า..บาท...”

“คิบอมสิ...ทงเฮ...คิบอม...”

“อื้อ!...คิบอม!...อ๊ะ...คิ...อ๊า...บอม...” ร่างระหงร้องไม่ขาดปากจนลำคอแทบแห้งเป็นผุยผง คลื่นทะเลในฤดูมรสุมว่าเชี่ยวกราดนัก มิอาจหาญจะสู้รสกามอารมณ์ที่โหมพัดในตอนนี้ได้ มือกร้านจัดแจงเจ้าร่างน้อยให้นอนราบลงกับตั่งเตียงอีกครั้ง ก่อนที่ตนจะสอดแทรกกายเข้าไปฝากรักในร่างงามโดยไม่ออมแรง เรียวขาสวยที่ห้อยแต่งถูกมือกร้านยกพาดบนไหล่หนาทั้งที่ส่วนกระชับยังคงกดย้ำเข้าออกอย่างถี่รัว

“...ทงเฮ...ข้า...รักเจ้านะ...” แม้ไม่มีการเตรียมการใด คิบอมก็ยินยอมบอกความในใจให้ร่างระหงได้รับรู้ ตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมาใช่ว่าคิบอมจะไม่ทุรนทุรายกับการไม่ได้แตะต้องทงเฮ ร่างแกร่งแทบคุมตนเองไม่ไหว แต่เมื่อเห็นทงเฮมีสภาพไม่ต่างกัน คิบอมจึงได้แต่อดทน พอได้ปลดปล่อยมีหรือที่ร่างสูงจะออมแรง

“..ฮึก...หม่อมฉัน...ก็...อ๊า!”

“........”

“รัก...พระองค์”

อันว่าความรักเอ๋ย...เจ้ามิต้องการเหตุผลมารองรับเลยหรือ?...

คิดจะรัก...ก็รัก คิดจะห่วง...ก็ห่วง คิดจะคะนึงหา...ก็คะนึงหา เมื่อใจมีความรัก ใยเลยจะสามารถคุมความต้องการที่ฝั่งลึกอยู่ภายในหัวใจ การร่วมสังวาสกับคนที่หัวใจต้องการ หอมหวานยิ่งกว่ามีอะไรกับสาวงามที่สุดของเมืองเสียอีก

ร่างแกร่งมิรู้ว่าความรู้สึกเช่นนี้ก่อตัวขึ้นมาเมื่อไหร่ คิบอมไม่ต้องการคำตอบอีกต่อไป ตราบเมื่อทงเฮยังอยู่ในอ้อมกอดของตน...

แม้เป็นวิวาห์จอมปลอม และน้อยคนจะเกิดความรักขึ้นมาจริงๆเฉกเช่นคิบอมและทงเฮ แต่คงเพราะเป็นเนื้อคู่กันแต่ปางก่อน ความรักถึงได้ก่อตัวอย่างรวดเร็วขนาดนี้

สิ้นคำบอกรัก น้ำเชื้อมังกรที่เป็นดังตัวแทนของโอรสสวรรค์ก็ฉีดทะลักเข้าไปภายในกายของร่างระหงทันที ความเหนื่อยอ่อนจากกามกิจทำให้ทงเฮหอบครางอย่างน่าสงสาร เนื้อกายของร่างน้อยเต็มคราบไปด้วยริ้วรอยแห่งราคี แต่ทงเฮก็พอใจกับมัน

ทะเลเพลิงแห่งตัณหาที่โหมกระหน่ำเมื่อครู่ค่อยๆเบาแรงจนเหลือเพียงแค่ความอบอุ่น บนเรือนร่างของคนทั้งสองปกคลุมด้วยเสื้อปักลายมังกรอันมีเลือดชั้นสูงเป็นเจ้าของ ใบหน้าหวานซบเข้าหาอกแกร่ง ขณะมือกร้านของร่างหนาคอยตวัดเจ้าตัวเล็กเข้าหาอ้อมอกของตน

นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องราวความรักขององค์จอมทัพผู้ยิ่งใหญ่ ในหน้าประวัติศาสตร์แทบมิได้จารึกพระชายาในพระองค์เอาไว้ เพราะนางมิค่อยมีบทบาททางการเมือง แต่ที่ยังพอหลงเหลืออยู่บ้าง ก็คงจะเป็นความงดงามของนางที่เล่าลือกันตลอดสามร้อยกว่าปีที่ผ่านมา ว่าพระชายาแห่งองค์จักรพรรดิราชวงศ์โกคูรยอสวยงามราวนางอัปสราเดินดิน

ความรักของพวกเขาจึงได้แต่จารึกในห้วงคำนึงของคนทั้งสอง...ตราบเมื่อ...

เจ้าแก้มย้อยและองค์ชายจอมเจ้าเล่ห์จะได้กลับมาพานพบกันอีกครั้ง...ในภพถัดไป...