PRETTY GIRLS EP.17 [NC]

ตอนที่ 17

สรุปแล้ว...ซองมินยอมรับคำท้าของคยูฮยอน โดยการแลกกับอิสรภาพทางร่างกาย

ร่างระหงประคองข้อมือเล็กที่ขึ้นแถบสีแดงเรื่อของตนพลางมองหน้าผู้กระทำด้วยความเจ็บแค้น ก่อนที่เสียงหวานจะเล็ดลอดออกมาจากกลีบปากคู่งาม

“ตอนนี้เวลาตีสามครึ่ง...อีกไม่กี่ชั่วโมงพระอาทิตย์จะขึ้น และฉันไม่มีเวลามาเล่นกับเด็กอมมืออย่างนาย เพราะงั้นฉันไม่ออมแรงล่ะนะ!” ซองมินขึ้นเสียงก่อนจะรับผ้าคลุมตัวจากมือของคยูฮยอนมาห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ จริงอยู่ที่ตอนนี้แม้แต่แรงจะยืนซองมินยังแทบไม่มีแต่เพราะนี่คือศึกของศักดิ์ศรี ต่อให้ไร้เรี่ยวแรงแค่ไหนร่างระหงก็ต้องผ่านมันไปให้ได้

ไม่อย่างงั้นมีผัวโง่ตลอดชีวิตแน่!

ร่างบางคิดในใจ เพราะในสายตาของซองมิน...คยูฮยอนไม่เคยฉลาดเลย

“ถ้าฉันได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอแล้ว ฉันก็จะไม่ออมแรงเหมือนกัน” คำพูดคำจาของคยูฮยอนทำให้ซองมินรู้สึกเดือดดาลใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ซ้ำยังนึกโมโหตนเองที่เมื่อครู่คล้อยตามคยูฮยอนซะยิ่งกว่าอะไรดี

สาเหตุมันก็ไม่ใช่เพราะอะไรมากมายหรอก แค่เพราะคยูฮยอนมีลีลาชั้นเชิงที่แสนแพรวพราวมันก็เท่านั้นเอง

สองร่างสบสายตากันอย่างเชือดเฉือนก่อนที่ซองมินจะยกหมัดซ้ายขึ้นแล้วพุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว แต่คยูฮยอนกลับเบี่ยงตัวหลบได้อย่างง่ายดาย แล้วพลิกเอาเจ้าร่างหวานเข้าหาอ้อมกอดของตนพลางจูบแก้มซ้ายทีขวาทีอย่างคนขี้แกล้ง

“ไอ้!...อุ๊บ!” ริมฝีปากฉ่ำน้ำที่กำลังจะอ้าด่าทอถูกริมฝีปากร้อนของคนเจ้าเล่ห์ประกบเข้าเต็มแรง ลิ้นสากสอดจ้วงเข้ามาอย่างร้อนเร่าทำเอากายระหงแทบแยกไม่ออกว่าเรียวลิ้นนี้คือของตนหรือของคยูฮยอนกันแน่? พอคิดจะกัดคนตัวใหญ่ก็ดึงรัดเรียวลิ้นนุ่มของซองมินออกมาเกี่ยวกระหวัดภายนอก ส่งผลให้คนอ่อนประสบการณ์ถึงกับจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน

คราบน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาตามมุมปากคนตัวโตก็จัดการดูดซับให้จนหมด จูบนี้ของคยูฮยอนร้อนแรงยิ่งกว่าจูบแรกที่เสียให้กัน จนซองมินแทบจะล้มพับลงไปกับพื้น

แต่...ไม่หรอก...ซองมินจะมาแพ้ตอนนี้ไม่ได้

ร่างระหงรวบรวมแรงอีกครั้งก่อนผลักอกของคยูฮยอนเต็มแรง แต่เพราะอ้อมแขนแกร่งกำลังกอดรัดร่างบอบบางเอาไว้อยู่ทำให้ตัวของซองมินล้มทับลงใส่ร่างของสูงอีกระลอก โชคดีแค่ไหนที่ด้านหลังของร่างใหญ่คือที่นอนหนานุ่มขนาดกว้าง หากไม่ใช่แล้วล่ะก็...ป่านนี้คยูฮยอนคงจะต้องถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเป็นแน่

“ปล่อย!” คนตัวน้อยดิ้นไปดิ้นมาไม่ยอมหยุดจนเสื้อผ้าหลุดลุ้ยไปหมดโดยที่คยูฮยอนยังใส่ชุดเจ้าบ่าวเต็มตัว พอดิ้นมากๆเข้าคนเบื้องล่างก็ชักจะหนักจึงผลักร่างหวานลงนอนพื้นที่เตียงด้านข้าง แล้วกระโจนเข้าหาใหม่โดยไม่ทันให้ซองมินได้หายใจ

“อกสวยจั..ผลัวะ!!” ว่าจะพูดหยอกคนน่ารักเสียหน่อย แต่เพราะไม่ทันระวังทำให้ใบหน้าคมหันขวาตามแรงชกจนคอแทบเคล็ด คยูฮยอนเจ็บ! แต่ซองมินกลับยิ้มเยาะสะใจ

“สวยแน่...และนายจะไม่มีโอกาสได้เล่นกับมันเป็นครั้งที่สอง” ร่างบางพูดอย่างมั่นใจโดยไม่รู้ตัวว่ากำลังขุดหลุมฝังตัวเองเป็นครั้งที่สอง

“ถ้าได้เล่น...เธอต้องเป็นคนทำ” ร่างใหญ่ท้าทายและซองมินก็ยิ้มระรื่นด้วยตีความหมายของคยูฮยอนผิด

“แน่ล่ะ...ฉันต้องทำนาย”

“ไม่ใช่...ฉันหมายถึงเธอต้องขย่มฉัน!” คำพูดลามกแบบนี้โรงเรียนของคยูฮยอนสอนมาหรืออย่างไร? ซองมินส่งสายตาดูแคลนเข้าให้ก่อนจะสู้อย่างยิบตามากขึ้นกว่าเดิม เพราะถ้าร่างระหงแพ้สิ่งที่ซองมินต้องทำไม่ใช่แค่เป็นเมียของคยูฮยอนตลอดชีวิต แต่ยังหมายรวมถึงครั้งแรกของซองมินยังต้องขย่มไอ้บ้ากามนี่อีกด้วย!

เพราะไม่ได้มัดข้อมือของซองมิน อาวุธของซองมินจึงไม่ได้มีแค่ตีนอย่างเดียว นอกจากคยูฮยอนจะต้องคอยจ้องเท้าเล็กพ่วงเรียวขาสวยของซองมินแล้วร่างแกร่งยังต้องหลบหลีกกำปั้นเล็กแต่หนักของซองมินอีกด้วย

แต่อย่างน้อย..ตอนนี้คยูฮยอนก็รู้ล่ะว่า...ซองมินไวสัมผัสมากแค่ไหน ไม่จำเป็นต้องเก่งชกต่อย แต่แค่กล้าเสี่ยงซองมินก็ต้องมานอนร้องเพลงให้เขาฟัง!

จังหวะที่ร่างบางกำลังจะชกเขาอีกครั้ง มือกร้านของคยูฮยอนก็จัดการขย้ำอกสวยของแขนด้านที่ซองมินยกขึ้นทันที แม้หน้าจะหันซ้ายจนรู้สึกราวคอจะหลุดแต่อย่างน้อยอาการพยศของซองมินก็ชะงักตัวลง

“ไอ้..เหี้ย!” จะด่าทั้งทีทำไมเสียงของซองมินจะต้องสั่นเครือขนาดนี้ด้วย ทั้งที่ตอนนี้ส่วนนั้นของซองมินเริ่มสงบลงแล้วแต่เพราะโดนกระตุ้นที่จุดอ่อนไหว แกนกายสีหวานของซองมินจึงพร้อมจะใช้งานอีกครั้ง

“ปากสวยๆแบบนี้ให้มันหลุดคำพูดน่าฟังออกมาบ้างเถอะ” ร่างใหญ่ร้องบอกก่อนจะแลบลิ้นเลียมุมปากที่แตกเพราะการลงแรงของคนชอบใช้กำลัง

“นาย!” เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ซองมินสรรหาคำพูดมาด่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้ การต่อสู้ยังคงดำเนินโดยซองมินขยุ้มไหล่กว้างเต็มแรง แต่เหมือนครั้งนี้คยูฮยอนจะอ่านการกระทำของร่างระหงออก คนตัวโตกว่าจึงจัดการดันร่างระหงให้นอนคว่ำลงกับพื้นเตียง

ลิ้นสากไล่เลียติ่งหูเล็กทำเอาร่างหวานบิดตัวหนีแทบไม่ทัน พอคิดจะศอกใส่ก็เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทันจึงได้หลบหลีกการกระทำของซองมินได้อย่างง่ายดาย ซ้ำยังแยกเรียวขาสวยออกแล้วใช้เข่าของตัวเองกดทับช่วงขาเรียวของร่างระหงเอาไว้เพื่อไม่ให้ซองมินสามารถลุกหนีไปไหนได้อีก

ความหยาบคายตรงเข้าขย้ำเนื้อนุ่มอย่างไม่ออมแรง บริเวณนั้นของคยูฮยอนร้อนระอุผ่านเนื้อผ้าออกมาแนบทับกับสะโพกกลมของซองมินซ้ำยังขยับขยายพองตัวให้ใบหน้าหวานแดงจ้านอย่างเสียไม่ได้ เพราะถึงแม้จะเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ซองมินก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดของใครมากถึงขนาดนี้

“สรุปได้ยังว่ามันเป็นแค่ติ่ง...หรือเป็นมังกร” คนลามกก้มหน้าถามและซองมินไม่กล้าพอที่จะเอ่ยปากตอบ เพราะส่วนนั้นของคยูฮยอนกำลังทำให้ซองมินอึดอัด

“ไม่ตอบ...หรืออยากให้ร่างกายตัวเองรองรับมันมากกว่าล่ะครับ” เสียงทุ้มกระซิบถามก่อนจะจัดการรวบมือบางทั้งสองข้างขึ้นไปไขว้อยู่เบื้องบน แล้วใช้ใช้มืออีกข้างสอดเข้าใต้ลำตัวของคนนอนคว่ำเพื่อหยอกเย้าเจ้าเม็ดบัวอิ่มสีสด จนร่างระหงเคลิบเคลิ้มอีกครั้งอย่างบอกไม่ถูก

“อ๊าาาา!..ฮึก..” ร่างเล็กอาย...อายเหลือเกินกับเสียงร้องแปลกๆราวไม่ใช่คน แต่ถ้าไม่ร้องออกมาร่างกายของซองมินก็จะรู้สึกราวถูกวางระเบิดอยู่ภายใน ตามส่วนไวสัมผัสต่างๆไม่ว่าจะยอดอกหรือแกนกายต่างร้อนระอุจนร่างบางแทบคลั่ง แถมช่องทางด้านหลังยังหดเกร็งรัวเร็วราวคาดหวังให้บางสิ่งบางอย่างสอดตัวเข้ามา

“ปากสวยๆหลุดคำพูดน่าฟังออกมาแล้วนะครับ” คยูฮยอนแสยะยิ้มขณะก้มหน้าลงจูบมุมปากอิ่มแดง ให้ตายเถอะ...ทำไมเรือนร่างของซองมินถึงทำให้เขากระสันรักจนคุมตัวเองแทบไม่ได้แบบนี้ด้วย

ยอมรับอยู่หรอกว่า...ซองมินหอมหวานอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าคยูฮยอนจะต้องหลงใหลจนแทบโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้เสียหน่อย

ด้วยเรื่องแต่งงานมันไม่น่าจะเป็นเรื่องล้อเล่นแท้ๆ แต่คยูฮยอนกับซองมินกับตั้งเป็นรางวัลจากการพนัน และตอนนี้...คนที่กำลังจะชนะการพนันก็คือ โจว คยูฮยอน

“ฮือ...คยู” แม่เสือสาวยอมอ่อนข้อลงให้แล้ว ลูกแก้วกลมโตทอแสงความแข็งกร้าวลงอย่างน่าอัศจรรย์ พอคยูฮยอนลองปล่อยข้อมือของซองมิน ร่างระหงก็ไม่มีท่าทีจะต่อสู้อะไรอีก

ร่างน้อยยินยอมให้มือกร้านปลดพันธนาการทั้งปวงออกจากเรือนร่างด้วยความพึงใจ เพราะบัดนี้ซองมินเหนื่อยจนไม่อาจจะเอ่ยวาจาและยอมรับว่าตอนนี้ตนแพ้ร่างใหญ่อย่างหมดรูปแล้วจริงๆ

“อย่าลืมข้อตกลงของเรานะ” คนตัวโตทวงของรางวัลจากการชนะพนัน ก่อนจะค่อยๆพลิกร่างหวานให้นอนหงายหน้า ยอดถันที่เขาบีบเล่นเมื่อครู่ชูชันจากฐานรองจนลมหายใจของเขากระตุกเกร็ง ส่วนอวบอิ่มแดงเรื่อมากกว่าตอนแรกที่เขาได้พบเห็นเสียอีก สงสัยว่ามือกร้านของเขาคงจะหยาบเกินไปเนื้อนวลบริเวณนี้ถึงขึ้นสีเด่นอย่างเห็นได้ชัด

ดังนั้น...ในเมื่อส่วนนี้เป็นส่วนอ่อนไหว...เขาเองก็ต้องใช้ความนิ่มนวลในการแตะต้องสัมผัส

“อ๊า..อ่ะ...” แผ่นอกแบบบางแอ่นเกร็งขึ้นจากพื้นเตียงแทบจะทันทีเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของคยูฮยอนกดทับลงมา เรียวลิ้นร้ายที่หลบซ่อนอยู่ภายในเกี่ยวเอาเม็ดถันให้ตอบสนองครั้งแล้วครั้งเล่า จนเม็ดหวานเชิดตัวขึ้นสูงยั่วเย้าใจชายให้ลุ่มหลง

หลังดูดเร้นจนพอบรรเทาอารมณ์หยาบพู่กันที่มีชีวิตก็เลื่อนไล้ขึ้นลงเพื่อขบเม้มทำรอยบนแผ่นอกบาง นับตั้งแต่เหนือยอดอกจนถึงหน้าท้องแบนราบที่เอาแต่หดเกร็งเร้าๆ ก่อนเคลื่อนคล้อยลงต่ำถึงส่วนอ่อนไหวแต่ไม่อ่อนแรง

“คยู...” ร่างน้อยเรียกร่างแกร่งอีกครั้ง ก่อนประคองศีรษะของคยูฮยอนเอาไว้ในอุ้งมือ พออีกฝ่ายดูดกลืนเนื้อละเอียดบริเวณนั้นซองมินก็ลงแรงขย้ำเส้นผมของคยูฮยอนเพื่อลดความเสียวซ่านแทบจะทันที

เพิ่งรู้ตัวว่า...ชอบเรื่องพรรค์นี้ก็วันนี้แหละ

ซองมินคิดอย่างอับอายเหลือแสน แต่ถ้าจะให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำเพื่อรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ล่ะก็...ร่าระหงเกรงว่าทั้งตนและคยูฮยอนคงไม่เหลือลมหายใจไปถึงวันพรุ่งนี้แน่ เพราะคืนนี้เพลิงที่เรียกว่าตัณหาคงลิดรอนลมหายใจของคนทั้งคู่จนหมด

“อย่าเกร็งนะเด็กดี” ร่างใหญ่อมยิ้มอย่างใจดีก่อนจะฉีดเรียวขาออกกว้างอีกครั้งเพื่อยลโฉมดอกไม้แสนสวย บริเวณนี้แลอ่อนหวานยิ่งกว่ายอดถันเม็ดงามเสียอีก

“สวยจัง” คยูฮยอนเอ่ยชมราวคนละเมออีกครั้ง ก่อนสอดลิ้นเข้าไปหยอกเย้ากับห่วงร้อนภายใน ผนังอ่อนนุ่มตอบรับสัมผัสของคนตัวโตเป็นอย่างดีและยินยอมขยายความกว้างเพื่อรองรับความกำหนัดที่เร่งพัดก่อตัว พอไล้เลียจนชุ่มนิ้วเรียวยาวของร่างแกร่งก็สอดแทรกเข้าไปจนสุด เมื่อขยับวนสักครู่คยูฮยอนก็ค่อยๆชักตัวเข้าออก

การกลับมาของใบหน้าหล่อเหลาที่ตรงเข้ามาเคียงข้างใบหน้าแสนหวานอีกครั้ง ทำให้ร่างระหงถึงกับสะบัดหน้าพรืดด้วยความเอียงอาย ความรู้สึกว่าตัวเองยอมง่ายถาโถมเข้ามาในใจของซองมินอย่างน่าขบขัน ถึงอย่างนั้นมือบางทั้งสองข้างก็ไม่อาจหาญพอที่จะยกมันขึ้นมาดันไหล่กว้างของคยูฮยอนให้ถอยห่างไป

“รู้สึกดีไหม?” เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูขณะที่นิ้วเรียวค่อยๆชักออกช่องทางสีหวานจากช้าๆก็เริ่มรัวเร็วและรุนแรง และยิ่งคนแก้มแดงหันหน้าหลบมากเท่าไหร่คยูฮยอนก็ยิ่งเพิ่มความเร็วมากขึ้นเท่านั้นจนเรือนกายหวานสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“ดี..ฮึก...ดี”ร่างน้อยยอมหันกลับมาตอบโดยการซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดแสนอบอุ่นของคยูฮยอนเพราะทานทนการก่อกวนเบื้องล่างแทบจะไม่ไหว มือบางทั้งสองข้างกอดรอบลำคอแกร่งเอาไว้แน่นเพื่อหาที่พักพิง

กับความรัญจวนใจที่หมุนวนราวเกลียวคลื่นขนาดใหญ่แบบนี้ ซองมินไม่มีแรงมากพอจะฝืนตัวต่อสู้ลำพังด้วยเรี่ยวแรงของตนเอง

“น่ารักมากครับ” คนปากหวานที่แต่ก่อนทำตัวยังกับมาเฟียคุมบ่อนเอ่ยอย่างเอาใจ ก่อนจะประคองร่างระหงขึ้นมานอนทาบทับบนร่างแกร่งของตนเอง

“อะ..ไร?” ร่างน้อยลอบถามก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเข้าใจความต้องการของอีกฝ่าย

“อย่าลืมสิ”

“..........”

“เธอต้อง..เป็นคนขยับ” ประโยคสุดลามกทำให้ซองมินหน้าแดงเถือกยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ร่างระหงมองหน้าคนหล่ออย่างโหยหาแต่ไม่กล้ามากพอที่จะอ้อนวอนคนตัวโตให้สอนวิธีทำ

“ฉัน...” คนตัวเล็กก้มหน้าลงต่ำจนคนรออดใจไม่ไหวต้องปลดกางเกงนำพาแกนกายขนาดใหญ่ของตนออกมาเสียเอง ก่อนจะพยุงกายอรชรขึ้นมานั่งทาบทับบริเวณหน้าตักแข็งแรง

“ทำเป็นหรือเปล่า?” แม้จะเหมือนดูถูก แต่น้ำเสียงของคยูฮยอนที่แสดงออกมันเหมือนห่วงใยร่างน้อยเสียมากกว่า จริงอยู่ที่ร่างสูงพอใจในเรือนกายสวยนี่แต่เขาไม่ฝันหรูถึงขนาดยกให้ซองมินเป็นชายบริสุทธิ์ที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน

นี่จึงถือเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดสำหรับคยูฮยอน

“ไม่เป็น...” ซองมินที่กัดริมฝีปากมาเนินนานตอบคำถามของคยูฮยอนอย่างเอียงอาย ตอนแรกคิดว่าตนคงได้สายตาดูถูกมาจากอีกฝ่าย แต่ในความเป็นจริงนั้นซองมินได้รับสายตาเอ็นดูกลับมามากกว่า

“..........”

“ไม่เป็น...แต่ถ้าสอน...ก็จะทำ” ร่างระหงอยากกัดลิ้นตัวเองนัก! คำพูดที่น่าอายขนาดนี้ซองมินปล่อยให้มันหลุดออกจากริมฝีปากของตนไปได้อย่างไร แค่เพราะสายตาเอ็นดูที่คยูฮยอนหยิบยืนให้อย่างนั้นหรือ?

สิ้นคำหวานจากปากของคนสวย คยูฮยอนก็ค่อยๆดันร่างกายของตนขึ้นจากเตียงโดยมือกร้านยังคงประคองสะโพกกลมของร่างน้อยไม่ปล่อยมือ เมื่อยืดตัวจนแนวกระดูกสันหลังตั้งตรง ปลายจมูกโด่งได้รูปของเขาก็ฉกชิงความหอมหวานจากดวงหน้านวลแทบจะทันที

“คร่อมทับฉันเอาไว้สิ” ซองมินยินยอมทำตามความต้องการของคยูฮยอนอย่างว่าง่าย แม้จะอายแต่ความอยากมันมีมากกว่าจนยากจะวัดค่าประเมินผล ใบหน้าหวานซุกหาอกแกร่งเพื่อหลบซ่อนความขัดเขินที่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างไม่ลดละ โดยไม่ทันสำเหนียกว่าส่วนอ่อนไหวทั้งของตนและของร่างสูงจะแนบชิดสัมผัสอย่างน่าอาย

“อุ๊ย!” ความร้อนจากแกนกายขนาดใหญ่ของร่างหนาทำให้ซองมินถึงกับสะดุดสุดตัว แต่พอจะถอยหลังออกมือกร้านทั้งสองของคยูฮยอนก็ไม่ยอมให้สะโพกกลมถดหนี ก้อนเนื้อนุ่มมือของร่างระหงจึงถูกคนเจ้าเล่ห์บีบคลึงไปมาก่อนจะแบะแก้มก้นทั้งสองออกจากกันเพื่อให้ส่วนร้อนรุ่มของตนแตะต้องดอกไม้ตูมอย่างหยามใจ

“เยี่ยมเลยใช่ไหม?” คยูฮยอนกระซิบถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ สายตาคู่คมสอดประสานกับลูกแก้วแสนหวานที่เอาแต่คอยหลบหนีอย่างไม่ลดละ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาข้างล่างเพื่อให้ความสนใจกับแกนเนื้อสีอ่อนของเจ้าตัวเล็กโดยการใช้มือกร้านขยับวนบริเวณส่วนปลายของแท่งร้อน

“อา..อ๊ะ!” ส่วนปลายที่หนังหุ้มยังแทบไม่ทันถอยร่นมอบความเสียวซ่านอย่างมหาศาลให้กับซองมิน กลีบเนื้อฉ่ำน้ำเม้มเป็นเส้นตรงด้วยความเสียวซ่านจากปลายนิ้วเรียวของคยูฮยอนกำลังบดคลึงส่วนปลายของซองมินไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าจะด้วยฤทธิ์ยาหรืออะไรก็ตาม บัดนี้น้ำคาวแสนหวานของร่างน้อยได้หลั่งรินจนเปียกชุ่มไปทั้งแกนกาย

แม้จะได้รับการปลดปล่อย...แต่แลเหมือนร่างกายของซองมินจะยังไม่เพียงพอ

ส่วนอ่อนไหวแข็งเกร็งขึ้นมาอีกครั้งจนร่างระหงรู้สึกอับอายเหลือเกิน คยูฮยอนยังไม่ทันละมือออกจากแกนกายของซองมินด้วยซ้ำ แท่งร้อนก็แข็งตัวขึ้นมาเองอย่างไม่รักษาหน้าผู้เป็นเจ้าของ

“ไม่ต้องคิดมากหรอก...ยาของม้าคงแรงไปหน่อย” คยูฮยอนพูดอย่างเข้าใจพร้อมอมยิ้มปลอบประโลม แต่เหมือนซองมินจะไม่ยิ้มด้วย เพราะตอนนี้รู้แน่แล้วว่าตนต้องเป็นฝ่ายรองรับความใคร่ของคนตัวโต

แล้วถ้า...คยูฮยอนเกิดคึกขึ้นมาเหมือนซองมิน...แบบนี้ร่างบางไม่ต้องแหกแข้งฉีกขารองรับความอยากของคยูฮยอนจนถึงเช้าหรอกหรือ? แถมไอ้นั่นของร่างแกร่งก็ไม่ใช่น้อยๆ เขาจะสอดตัวเข้าไปฝากรักในร่างของซองมินได้อย่างไรกัน

คนน่ารักคิดเลยเถิดจนอาจถึงสวรรค์ชั้นสูง คยูฮยอนจึงสอยแม่นางฟ้าตัวดีลงมาอีกครั้งเพื่อสอนกระบวนรักให้แจ่มแจ้งแถลงไข

“ยกสะโพกขึ้นนะครับ” ร่างใหญ่เอ่ยสั่งก่อนจะมองร่างหวานที่ค่อยๆยกสะโพกตามด้วยความพึงใจ คยูฮยอนจงใจเพิ่มตัณหาโดยการครูดลากแท่งไฟร้อนของตนตามปากทางสีสวาทจนเข่านวลทั้งสองข้างของซองมินที่รองรับน้ำหนักของร่างกายอยู่สั่นสะท้านแทบจะยันเอาไว้ไม่อยู่ คนขี้แกล้งก็เหมือนจะรู้ถึงได้เร่งความหฤหรรษ์ให้ใกล้เข้ามาอีกนิด โดยการหล่อรวมร่างของตนและของตนสวยเข้าเป็นหนึ่งเดียว

“อ๊ะ...อ๊าาาา!” คยูฮยอนถึงกับกัดฟันแน่นเมื่อส่วนสงวนของตนสอดลึกเข้ามาถึงภายใน ความคับแน่นของร่างระหงทำเอาเขาแทบจะบ้าคลั่งได้ง่ายๆพอๆกับเสียงแสนหวานที่ระเบิดออกมาทันทีที่ส่วนปลายของร่างใหญ่หลุดเข้าไปอยู่ในช่องทางสีสด

ความไม่เคยทำให้ซองมินอ้าปากงับเนื้อสีแทนบริเวณไห่ปลาร้าของคยูฮยอนเต็มเหนี่ยว ให้ตายเถอะ...หากเจ้าสิ่งนี้กระแทกเข้าออกเรือนร่างแสนหวานของซองมินทั้งคืน ร่างน้อยคิดว่าพรุ่งนี้ตนคงต้องคางเหลืองอย่างแน่นอน

“อืม..ซองมิน...กัดเอาไว้แบบนี้ฉันขยับไม่ได้” คนตัวโตเอ่ยเตือนอย่างลำบากแต่ซองมินก็ยังไม่ปล่อย กระทั้งกลิ่นคาวเลือดเริ่มคละคลุ้งอยู่ในปาก อาการที่เรียกว่ากัดเมื่อครู่จึงหยุดตัวลง และคนตัวน้อยก็รีบซุกตัวเข้าหาอกกว้างด้วยความรวดเร็ว

ให้ตายเถอะ...ร่างกายของซองมินไม่สามารถสั่งห้ามอะไรได้เลย ดูสิ...ช่องทางด้านหลังสั่นรัวไม่หยุด ยิ่งซองมินพยายามหยุดยั้งเท่าไหร่ ปากทางก็ยิ่งเต้นกระชับมากขึ้นเท่านั้น

“อย่าบีบสิครับ” พอเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังพยายามควบคุมปากทางร้อน คยูฮยอนก็ร้องเตือนร่างระหงด้วยความอ่อนโยน ซองมินไร้เดียงสาจนเรียกได้ว่าคยูฮยอนจะต้องสอนทุกกระบวนท่าให้ แต่ถึงอย่างนั้นร่างแกร่งก็ไม่ได้นึกเหนื่อยใจ ซ้ำยังเต็มใจเสียด้วยที่จะได้สอนรักกับซองมิน

“ตะ..แต่..อ๊ะ!” คยูฮยอนไม่รอให้ร่างระหงคิดหาเหตุผลก่อนจะกระเสือกกระสนกายเข้าออกช่องทางร้อนภายใน ให้ตายเถอะ...ร่างกายของซองมินสดใหม่หอมหวานจนร่างหนาแทบจะสำลักความสุข

การสอดแทรกจากช้าๆที่เริ่มรัวเร็วมากขึ้นทำให้เรือนร่างหวานสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย ซองมินกำลัง...ขย่ม...คยูฮยอนอยู่จริงๆอย่างนั้นหรือ?

ทำไมถึงได้น่าอายเสียเหลือเกิน?

“อ๊า..คยู..” คนตัวน้อยพยายามลดเสียงครางแต่ก็ไม่สามารถกระทำอย่างที่ใจของตนคิดได้เลย ความยากของท่วงท่าทำให้ร่างหนาพลิกกลับคนตัวเล็กลงไปนอนคว่ำบนเตียงแล้วกระแทกตัวเข้าออกด้วยความเครียดขึงในอารมณ์

ตอนนี้...อะไรก็มาหยุดพายุรักของคยูฮยอนไม่ได้ทั้งนั้น

ท่อนไฟร้อนเคลื่อนตัวเข้าออกอย่างรัวเร็วจนสะโพกกลมกระดกเด้งเพราะทานทนรับแรงอัดมหาศาลไม่ไหว ซองมินจิกเล็บลงเตียงทั้งยังร้องครวญไม่ยอมหยุดจนร่างใหญ่ต้องเร่งราคะให้ถึงฝั่งฝัน

น้ำกามสีขุ่นไหลทะลักจากปลายยอดหลั่งรวมเข้าไปอยู่ในเรือนร่างอรชร บางส่วนที่ฝากรักเข้าไปไม่ได้ไหลเยิ้มเป็นทางตามเรียวขาสวย และนั่นก็เป็นการเร่งปฐมบทครั้งใหม่ให้กับคยูฮยอน

ท่าทีแสนเหนื่อยล้าของซองมินถูกมองข้ามอย่างไม่เหลียวแล ร่างใหญ่กดจูบที่ขมับชื่นเหงื่อของซองมินเบาๆด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะเสือกกระแทกกายเข้าไปภายในช่องทางสวาทด้วยความรุนแรง

ซองมิน...นับเป็นเมียของคยูฮยอนนับตั้งแต่วินาทีนี้...จนกระทั่งร่างกายของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะหมดลม