PRETTY GIRLS EP.8 [NC]

ตอนที่ 8

เวลาโผล้เผล้ของช่วงเย็นทำให้ดวงตาคู่หวานของทงเฮหม่นหม่องลงเฉกเช่นสีแห่งห้วงนภา บัดนี้เรือนกายแสนหวานกำลังถูกหญิงแท้และหญิงเทียมรุมประโคมความงามลงมาบนเรือนร่างตั้งแต่ช่วงบ่ายแก่จนตอนนี้เยี่ยมเยียนเข้าสู่หัวค่ำ

ขนส่วนเกินบริเวณต่างๆถูกกำจัดทิ้งจนร่างน้อยไม่รู้สึกว่าตนมีเพศพ่อเป็นเพศกำเนิดอีกต่อไป สายตาคู่หวานก้มมองกิโมโนราคาแพงที่อยู่บนเรือนร่างของตนก่อนที่ทัศนียภาพจะเริ่มพร่าเรือน

หยาดน้ำเม็ดใหญ่ค่อยๆไหลรินจากลูกแก้วกลมโตเพราะทงเฮกำลังทนกับความอัปยศในครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ

“หลังจากแขกคนแรกทำเสร็จอย่าลืมล้างตัวด้วยนะ” หญิงสาวที่ยุ่งกับเรือนกายสวยเป็นคนสุดท้ายเอ่ยบอก ก่อนจะรีบออกจากห้องไปทิ้งให้ร่างบางอยู่เพียงลำพัง

ว่าทำงานเป็นพริตตี้ก็สุดแสนจะโดนคนอื่นดูถูกมากพออยู่แล้ว ตอนนี้อาชีพของร่างบางยิ่งตกต่ำลงไปอีก จนทงเฮนึกอยากฆ่าตัวตายเสียให้ได้

หากไม่มีคนอื่นรอคอยอยู่เบื้องหลัง...ทงเฮคงจะเปิดหน้าต่างแล้วกระโดดลงจากตึกสูงเสียดฟ้าแห่งนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

ความทันสมัยบางทีก็ทำให้จิตใจของคนโสมม อย่างตึกที่ร่างน้อยนั่งอยู่นี้ก็เต็มไปด้วยความสะดวกสบายครบครันแต่ในขณะเดียวกันก็เป็นแหล่งรวมอบายมุขที่ถูกต้องตามกฎหมายขนาดใหญ่ มีทั้งเล่นการพนัน ร้านอาหาร ผับบาร์และที่สำคัญยังสามารถขายบริการทางเพศได้อีกด้วย

ขณะกำลังคิดไม่ตกอยู่นั้น เบื้องหลังของร่างบางก็ถูกสวมกอดด้วยอ้อมแขนแกร่งของใครบางคน

ทงเฮหลับตาแน่นเมื่อลมหายใจร้อนผ่าวของอีกฝ่ายเป่ารดพวงแก้มสีอิ่มของตนเอง ก่อนที่เสียงทุ้มแสนคุ้นหูจะเอ่ยกระซิบที่ใบหูเล็กของทงเฮเบาๆ

“มารับจ๊อบที่นี่เพิ่มหรอกเหรอ?”

“คุณคิบอม..” เสียงหวานของร่างเล็กค่อยๆเอ่ยชื่อของผู้ชายที่สวมกอดตนจากทางด้านหลัง ก่อนจะลืมดวงตาคู่กลมขึ้นมาช้าๆ แล้วเอี้ยวตัวกลับไปมองคนตัวโต

ปรางนวลของร่างระหงแดงเรื่อเพราะอับอายกับสิ่งที่ตนกำลังเป็นอยู่ เหตุใดทุกครั้งเวลาที่ทงเฮเจอหน้าคิบอม ตนจะต้องอยู่ในสภาพน่าอดสูแบบนี้ด้วย

“ว่ายังไง...มาทำงานพิเศษเพิ่มอีกแล้วเหรอ?”

“...ฮะ...” ทงเฮตอบรับอย่างไม่อาจเลี่ยงหลีก ร่างบางก้มหน้าลงต่ำจนผู้มองรู้สึกสงสารอย่างอดไม่ได้จริงๆ

ทั้งที่ร่างน้อยบอบบางและน่าทะนุถนอมขนาดนี้ ทำไมพี่ชายของเขาถึงคิดจะทำร้ายทงเฮได้ลงคอ

แค่เพราะทงเฮมีความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนกับฮยอกแจ แต่ดูลึกซึ้งเกินเพื่อนแค่นั้นน่ะหรือ? ซีวอนถึงได้ตัดสินใจจับทงเฮมาเป็นที่รองรับความใคร่ของใครต่อใคร

โชคดีแค่ไหนที่คิบอมมาเจอทงเฮก่อนที่ร่างระหงจะตกไปเป็นของคนอื่น

หากเป็นแบบนั้นจริงๆ นาฬิกาของเขาจะต้องพังเละไม่เหลือชิ้นดีแน่ๆ เพราะตอนนี้นาฬิกาของเขาขาดข้อมูลที่ชื่อลีทงเฮไม่ได้อีกแล้ว

“งั้นคงรู้ดีใช่ไหม? ว่าตอนนี้เธอมีหน้าที่ทำให้ฉันมีความสุข” ร่างแกร่งกระซิบเสียงเบาก่อนที่ปลายจมูกโด่งของเขาจะตรงเข้าฉกชิงความหอมหวานจากปรางเนียนสีนวล

คิบอมตัดสินใจแล้ว...เขาจะทำให้ทงเฮเป็นของเขา เพื่อจะได้สามารถปกป้องทงเฮจากการกระทำอันร้ายกาจของซีวอน

มือหนาของร่างแกร่งค่อยๆประคองมือเล็กของทงเฮก่อนจะออกแรงดึงรั้นร่างระหงให้เข้ามาอยู่ในอ้อมอกของตน สายตาสีรัตติกาลจ้องลึกเข้าไปในลูกปัดสีนิลที่กำลังสั่นระริกก่อนจะใช้ปลายนิ้วจากมืออีกข้างหนึ่งเชยใบหน้าหวานของทงเฮขึ้นมามองให้สาแก่ใจ

ดวงตาแสนแวววาวของร่างเล็กรับกับริมฝีปากรูปกระจับสีสดได้เป็นอย่างดี คิ้วโก่งดุจคันศรตวัดโค้งตัดกับผิวขาวราวน้ำนมและคมเข้มจนเป็นจุดน่าสนใจ

ความหวาดหวั่นที่ทงเฮแสดงออกทางสีหน้าทำให้ราชสีห์ตัวโตอย่างเขายิ่งอยากทำลายเจ้าลูกกวางน้อยวัยกำดัดตัวนี้เสียเหลือเกิน

“อื้อ!” ทงเฮร้องครางเบาๆเมื่อร่างแกร่งโน้มหน้าลงมาครอบครองกลีบเนื้อสีสดของตนอย่างรวดเร็ว ร่างบางอยากดันไหล่คนตรงหน้าออกเพราะความไม่สบายตัวนักแต่ข้อมือเล็กทั้งสองของร่างระหงกลับโดนมือกร้านของคิบอมพันธนาการเอาไว้อย่างหนาแน่น

ลิ้นสากที่รุกรานตวัดไล่ล่าลิ้นน้อยในโพรงน้ำหวานทำให้ผู้ถูกกระทำถึงกับสั่นพร่าไปกับความไม่เคย กายน้อยของร่างเล็กแอ่นขึ้นข้าๆจนเรือนร่างแนบทับกับร่างแกร่งจนแทบไม่มีอากาศได้เล็ดลอด

ไออุ่นร้อนถักทออย่างแน่นหนาจนร่างระหงอยากร้องไห้เพราะรู้ตัวดีว่าจะมีเพียงครั้งนี้เท่านั้น ที่ทงเฮจะได้เป็นคนๆเดียวกับผู้ชายที่ชื่อว่าคิมคิบอม

ความหอมหวานที่คิบอมได้รับทำให้ร่างสูงแทบจะลืมเลือนเรื่องทุกอย่างออกจากหัวสมอง ร่างน้อยที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขาพอใจจนพูดไม่ออก ก่อนที่นิ้วเรียวของเขาจะกระตุกปมชุดแสนหรูที่อยู่บนเรือนร่างของทงเฮออกช้าๆจนเนื้อกายขาวนวลประจักษ์แก่สายตา

คิบอมกวาดสายตามองแผ่นอกบางของทงเฮที่ประดับประดาเม็ดบัวสีฉ่ำราวต้องการหาข้อตำหนิ แต่มันกลับไม่มีเลยสักนิดร่างโปร่งจึงเร่งทำรอยราคีบนเรือนร่างแสนหวานเสียเอง

เกลียวลิ้นร้อนลงแรงบนยอดอกสีหวานทำให้ผู้เป็นเจ้าของถึงขั้นกระเด้งอกขึ้นมาเพราะความเสียวซ่าน มือบางที่ถูกปล่อยออกจากพันธนาการขย้ำเรือนผมของร่างหนาก่อนจะลงแรงกดใบหน้าของอีกฝ่ายให้ดูดกลืนเรือนร่างของตนมากขึ้นกว่าเดิม

ความหยุ่นของเนื้อทับทิมแข็งขืนขึ้นมาต่อกรกับเรียวลิ้นสากอย่างอัตโนมัติ จนยอดถันแสนสวยยกตัวขึ้นจากฐานรองดอก

ริมฝีปากของร่างน้อยเผยอออกจากกันนิดๆก่อนเปล่งเสียงครางแสนไพเราะเป็นของกำนัลให้กับคิบอม

“สวย...” เจ้าของเสียงเข้มเอ่ยชิดดวงหน้าหวานก่อนเลื่อนริมฝีปากกลับไปคลอเคลียกับส่วนเดียวกันของอีกฝ่าย

“หวาน...” คิบอมจูบลงบนเนื้อนิ่มบริเวณนั้นเพื่อให้ร่างบางได้รับรู้ว่า คำว่า ‘หวาน’ ในความหมายของคิบอมนั้นคือตรงไหน

นิ้วเรียวแต่หยาบกร้านของร่างแกร่งลงแรงเล่นกับยอดอกสีสดอีกครั้งจนผู้ที่ถูกครอบครองริมฝีปากอยู่ถึงกับร้องฮือในลำคอ ก่อนที่ท่อนแขนได้สัดส่วนของทงเฮจะคล้องรอบลำคอของคิบอมพร้อมดึงรั้นร่างหนาให้แนบชิดกับกายระหงของตนให้มากขึ้น

หยาดน้ำตาค่อยๆไหลรินจากดวงตาคู่โตเพราะทงเฮรู้สึกเศร้าใจเหลือเกิน

ร่างน้อยเป็นได้เพียงแค่คู่นอนชั่วข้ามคืนของคิบอมเท่านั้นเองหรอกหรือ?

หากเป็นได้แค่นั้นจริงๆ ร่างระหงก็ขอให้ประสบการณ์ครั้งนี้อบอวลไปด้วยความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย ก่อนจะแยกย้ายกันไปราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทุกการกระทำที่แสนนุ่มละมุนของคิบอม...ทงเฮจะเก็บมันเอาไว้ในหัวใจ

“รู้สึกดีไหมทงเฮ” ร่างแกร่งเอ่ยถามทันทีที่ถอดถอนริมฝีปากของตนออก

“ฮะ...”

“ชอบหรือเปล่า...”

“ชอบมากฮะ...” ร่างแสนหวานตอบอย่างเต็มปากเต็มคำทั้งที่ดวงหน้าของตนแดงปลั่งจนไม่รู้จะแดงอย่างไร

“..........”

“ถ้าเป็นสัมผัสของคุณ...แบบไหน...ผมก็ชอบทั้งนั้น” ทงเฮยอมรับออกมาในที่สุดก่อนที่คิบอมจะยืดตัวขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อผ้าแสนเกะกะของตนให้พ้นหูพ้นตา

“กางขาออกซะทงเฮ” คิบอมเอ่ยด้วยคำพูดน้อยคำตามวิสัยของตน  ก่อนที่ร่างระหงจะยินยอมทำตามความต้องการของคิบอมอย่างว่าง่าย โดยการตั้งเรียวขาแสนสวยที่ไร้ตำหนิให้แหวกกว้างขึ้นตั้งฉากกับพื้นเพื่อให้อีกฝ่ายสามารถมองพื้นที่แสนสะอาดบริเวณนั้นได้อย่างสะดวก

ช่องทางสีเรื่อที่เปรียบประดุจดอกไม้ตูมของร่างระหงหดเกร็งเป็นจังหวะช้าๆ ก่อนที่คิบอมจะค่อยๆโน้มหน้าลงไปเป่าลมหายใจใส่ความบอบบางของกลีบดอกไม้เบาๆ

ความสวยงามแห่งพันธุ์พฤกษาที่อวดโฉมอยู่ตรงหน้าทำให้ภมรหนุ่มถึงกลับกระสันอยากรักเจ้าบุปผาช่องามจนยากจะห้ามใจ

“ฮึก...คุณคิบอม...” ร่างเล็กครางร้องทันทีเมื่อลิ้นสากของอีกฝ่ายที่ตนเพิ่งเกี่ยวกระหวัดด้วยเมื่อครู่สอดลึกหายเข้าไปในปากทางสีสด เรียวขาสวยที่พยายามหุบเข้าเพราะความเสียวซ่านจึงโดนมือร้อนของคิบอมฉีกให้กางออกอีกครั้งก่อนชักลิ้นของตนออกมาไล่เลียภายนอกจนชุ่มชื่น

ความสดใหม่ของเนื้อนวลบริเวณนั้นทำให้ร่างแกร่งยิ่งเกิดอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะสอดแทรกนิ้วเรียวของตนเข้าไปแตะต้องความอ่อนโยนของผนังร้อนที่อยู่ภายใน

“แน่นเกินไปแล้วนะทงเฮ” ร่างแกร่งกระซิบเบาๆที่ใบหูของคนตัวน้อยก่อนจะเริ่มชักนิ้วของตนเข้าออกปากทางสีสดจากช้าๆจนเริ่มรัวเร็ว

นิ้วเรียวนิ้วที่สองที่เข้าไปร่วมกับนิ้วเรียวนิ้วแรกขยับขยายปากทางจนทงเฮอดส่ายสะโพกตามจังหวะที่อีกฝ่ายมอบให้ไม่ได้ บอกตามตรงว่าตอนนี้ทงเฮรู้สึกสนุกจนไม่รู้จะเอ่ยออกมาเป็นภาษาอะไรดี

คิบอมทำรักด้วยความอ่อนโยน...แบบนี้แล้วทงเฮจะโอนอ่อนกลับคืนบ้างคงไม่ถือว่าง่ายเกินไปใช่ไหม?

“อ๊า...ฮึก...อ๊ะ...อ๊ะ...” เจ้าของเรือนร่างแสนเย้ายวนค่อยๆเปล่งเสียงหวานออกมาจากลำคอจนดังระงมไปทั้งห้องชุดสุดหรู มือบอบบางทั้งคู่แทบอยากจะเอื้อมตัวขึ้นไปไขว้คว้าผู้ชายตรงหน้าให้เข้ามามอบความสุข แต่เพราะต้องยันน้ำหนักตัวของตนเอาไว้ ทงเฮจึงไม่สามารถกระทำตามความต้องการของตนได้

“พลิกตัวแล้วยกสะโพกขึ้นมาซะ...เด็กดี” ร่างแกร่งเอ่ยสั่งอีกครั้งและทงเฮเองก็ทำตามอย่างว่าง่ายเช่นเคย

คนตัวน้อยค่อยๆนอนคว่ำหน้าลงก่อนจะถอดชุดแสนแพงที่แทบไร้ค่าในเวลานี้ทิ้งไปให้พ้นทาง แล้วหมอบตัวลงกับพื้นแต่กลับยกสะโพกอวบอิ่มของตนขึ้นมาตามความต้องการของอีกฝ่าย

เนื้อตัวของร่างระหงในเวลานี้นับว่ายังมีร่องรอยราคีอยู่น้อยนัก แต่คิบอมเชื่อว่าค่ำคืนนี้ของเขาทั้งสองยังอีกยาวไกล

ครั้งแรกของทงเฮ...เขาถึงได้อยากทำให้พิเศษที่สุด

ปากทางแน่นขนัดที่บีบเกร็งราวอับอายสายตาคมทำให้คิบอมยิ่งให้ความสนใจกับช่องทางตรงนั้นมากขึ้น ท่อนเอ็นร้อนที่ขยายขนาดจนมือบางของทงเฮแทบโอบไม่มิดถูไถไปรอบรูรักสีหวานก่อนจะสอดตัวเข้าไปฝากรักภายในด้วยความนุ่มนวล

“อ๊าาาา” ทงเฮกรีดร้องลั่นเมื่อความใหญ่โตค่อยๆครูดลากไปตามผนังอ่อนนุ่มของตน ความร้อนจากเรือนกายใหญ่ทำให้ร่างระหงรู้สึกเสียวซ่านจนต้องจิกเล็บสวยเข้าไปหมอนที่ตนหนุนนอนอยู่

“อ่า...ทงเฮ...” เสียงทุ้มของคิบอมคลอเคลียเข้ามาใกล้จนแผ่นหลังบางของร่างน้อยแนบทับเป็นเนื้อเดียวกับแผงอกแกร่งที่มีไรขนอ่อน พอร่างหนาขยับตัวขึ้นลงตามแนวราบไรขนเหล่านั้นก็สร้างความกระสันอยากให้กับทงเฮทันที

เมื่ออิทธิพลของร่างกายรวมกำลังกับอิทธิพลของหัวใจ มีหรือที่ความรักในครั้งนี้จะไม่เบ่งบานอย่างไร้ขีดจำกัด

จังหวะเนิบนาบที่คิบอมมอบให้กำลังรัวเร็วมากขึ้นจนสะโพกกลมของร่างระหงกระดกเด้งไปทางข้างหน้าเพราะทานทนรับเรี่ยวแรงที่ร่างแกร่งสอดแทรกเข้ามาแทบไม่ไหว

ทงเฮขบกัดริมฝีปากของตนเอาไว้เพราะความเจ็บปวดจากส่วนใหญ่โตของคิบอม แต่เพราะร่างโปร่งดูจะมีความสุขนักหนา ร่างบางถึงได้กัดฟันยอมทนให้อีกฝ่ายกระทำได้อย่างตามใจ

จังหวะร้อนรุ่มเร่งราคะจนร่างของคนทั้งสองแทบหลอมร่วมเป็นเนื้อเดียวกัน คนตัวน้อยที่ยังมือใหม่ในกามกิจตวัดรัดลำคอของร่างโปร่งจนคิบอมต้องดันร่างของตนและของร่างระหงขึ้นมาอยู่ในท่านั่งทำเอาแกนกายร้อนผ่าวที่ซุกตัวอยู่ในร่างกายของเจ้าแสนหวานถูกบีบรัดจากปากทางสีอ่อนแน่นขึ้นด้วยท่วงท่าที่กระทำไปเมื่อครู่

“อ๊า...ฮึก...อ๊ะ...” เสียงครางแสนหวานยังคงหลุดลอดออกจากกลีบเนื้อฉ่ำน้ำไม่มีขาด ทงเฮแอ่นอกบางขึ้นมาเพราะจุดกระสันในรูร้อนของตนถูกท่อนเอ็นใหญ่จากกายแกร่งบดเบียดซ้ำแล้วซ้ำเหล่า จนร่างระหงสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย

“ลุกขึ้น...” คำสั่งรอบนี้ของคิบอมไม่อาจทำให้ทงเฮสามารถปฏิบัติตามคำสั่งได้ เพราะหากปากทางร้อนของร่างเล็กขาดแกนกายใหญ่โตของร่างหนาในตอนนี้ ทงเฮอาจจะขาดใจตายเสียก็เป็นได้

หากจะเปรียบเปรย...ทงเฮคงเหมือนปลาที่ต้องอาศัยน้ำหล่อเลี้ยงจึงจะสามารถมีลมหายใจอยู่ได้ต่อไป

“ลุก...” ร่างแกร่งยังคงย้ำคำสั่งเดิมอีกครั้งพร้อมหยาดน้ำใสค่อยๆหลั่งรินจากดวงตาคู่หวานของทงเฮ

“ผมไม่ลุก...”

“..........”

“ผมห่วยแตกถึงขนาดให้ความสุขกับคุณคิบอมไม่ได้เลยเหรอฮะ?” คำถามของร่างบางทำให้คิบอมค่อยๆกระตุกยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะเป็นคนออกแรงยกสะโพกกลมออกจากหน้าตักของตนเสียเอง

มือกร้านพลิกกายระหงให้อีกฝ่ายหันหน้ามาทางตนก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะตรงเข้าครอบครองแกนกายสีหวานของทงเฮ

ขนาดที่ต่างกันทำให้ร่างหนาสามารถดูดกลืนส่วนนั้นของร่างบางได้เกือบทั้งหมด การชักรูดที่รัวเร็วและรุนแรงทำให้ร่างน้อยค่อยๆยกมือของตนขึ้นมาขยุ้มศีรษะของผู้กระทำให้ปรนเปรอรักแก่ตนมากขึ้น

ต่อให้ทงเฮโดนคิบอมกลืนกินทั้งตัว ร่างบางก็จะไม่นึกเสียใจตามมาทีหลังเลย

เรี่ยวแรงที่แทบไม่มีอยู่แล้วทำให้ขาทั้งสองข้างของทงเฮไม่อาจทานรับน้ำหนักของตน ร่างระหงจึงค่อยๆทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าของคิบอม

“อย่าดูถูกตัวเองขนาดนั้นสิทงเฮ”

“..........”

“เธอเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันมีความสุข และเป็นคนเดียวที่ฉันเองก็อยากมอบความสุขให้”

“..........”

“เพราะฉะนั้น...ต่อไปนี้อย่าขัดคำสั่งของฉันอีกนะ” ร่างแกร่งกระซิบบอกก่อนจะดึงกายน้อยให้เหยียดร่างลงนอนบนพื้นอีกครั้ง แล้วจึงฉีกขาเรียวสวยให้แยกออกและแทรกตนเข้าไปครอบครองหว่างขาตรงกลางของคนถูกกระทำ

การสอดแทรกที่อิ่มเอมไปด้วยความอ่อนโยนทำให้ทงเฮรู้สึกเสียวซ่านมากกว่าที่จะเจ็บปวด และยิ่งการกด กระแทกที่ถึงแม้จะรัวเร็วแต่คงความนุ่มนวลก็ทำให้กายน้อยถึงกับสั่นสะท้านไปทั่งร่างกาย

คิบอมอ่อนโยน...

คิบอมใจดี...

คิบอม...ทำให้ทงเฮรู้สึกรัก...จนหมดหัวใจ

คิบอมจะรักทงเฮบ้างไหม? จะรู้สึกเหมือนทงเฮบ้างหรือเปล่า?

ได้โปรดเถอะ...กามเทพเอ๋ย...ได้โปรดแผลงศรแห่งรักให้คิบอมมีใจตรงกับทงเฮเสียที

ร่างระหงวอนขอเบื้องบนก่อนจะค่อยๆหลับตาเบาๆเมื่อความใคร่ที่อัดแน่นในเรือนร่างของตนเทกระจาดออกมาภายนอกจนเลอะทั่วทั้งลอนกล้ามของร่างแกร่ง พร้อมๆกับน้ำกามสีขุ่นของคิบอมเองก็ฉีดทะลักเข้ามาในปากทางสีหวานเช่นกัน

ความอุ่นของน้ำเชื้อเหล่านั้นทำให้ทงเฮอยากเก็บมันเอาไว้ในร่างกาย แต่เพราะมีแขกคนถัดไปต้องเข้ามาตักตวงความสุขจากร่างกายของทงเฮเช่นกัน คนตัวน้อยจึงสั่งให้คิบอมถอดถอนส่วนนั้นออกจากร่างกายของตน

“เอาออกไปเถอะฮะ...ผมต้องไปล้างตัว”

“ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลยนิทงเฮ ฉันยังไม่รู้สึกอิ่มเลย” ร่างแกร่งเอ่ยอย่างงอแงพลางกระแทกท่อนเอ็นของตนใส่ปากทางสีหวานอีกครั้ง จนส่วนนั้นเริ่มขยายขนาดขึ้นมาครั้งใหม่

“เมื่อกี้คุณทำไปแล้ว นี่ไม่ใช่เวลาของคุณ” ร่างระหงให้เหตุผลก่อนที่คิบอมจะกระชากเจ้าตัวเล็กขึ้นจากพื้นให้เข้ามาสู่อ้อมอกของตน

“การที่ฉันยังอยู่ในตัวเธออีกครั้งเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

“..........”

“ไม่ว่าแขกคนที่สอง สาม สี่ หรือห้า เธอก็เป็นของฉันคนเดียว”