PRETTY GIRLS EP.2 [NC]

ตอนที่ 2

เวลาแบบนี้...ฮยอกแจควรจะทำอย่างไรดี

ทันทีที่ร่างแกร่งถอดถอนริมฝีปากออก...ฮยอกแจก็พยายามเสนอกลีบเนื้อสีหวานของตนเข้าหาส่วนเดียวกันของร่างแกร่งเสียเอง แถมเรือนกายแสนนุ่มมือของร่างระหงยังแนบทับเป็นเนื้อเดียวกันกับร่างกายของซีวอนจนเผลอยกเรียวขาสวยเกาะเกี่ยวสะโพกสอบเอาไว้ไม่ยอมให้ร่างโปร่งถดถอยไปไหน

ยามนี้ร่างกายของฮยอกแจร้อนรนราวกับได้นอนทอดกายบนเปลวไฟ แก้มเนียนสีเรื่อเริ่มแดงก่ำราวเจ้าตัวน้อยเอาแก้มของตนไปอังไฟเอาไว้เหมือนเป็นการบ่มผลไม้ให้สุกเร็วก่อนกำหนด แถมส่วนนั้นของร่างกายยังเริ่มขยับขยายจนอีกคนที่โอบกอดร่างระหงเอาไว้รู้สึกสัมผัสได้ ส่งผลให้ฮยอกแจนึกอับอายเสียเหลือเกิน

เพียงจูบ...ก็สามารถทำให้ร่างน้อยตื่นตัวได้ถึงขนาดนี้เชี่ยวหรือ?

“..ตื่นเร็วจังนะ เพิ่งเคยจูบจริงๆครั้งแรกหรอกเหรอ?” เสียงแข็งกระด้างของซีวอนทำให้ฮยอกแจตื่นจากภวังค์ กายน้อยพยายามดิ้นรนอีกครั้งแต่กลับไม่เป็นผลเลยแม้แต่นิด พอขยับริมฝีปากจะด่าคนตัวโตกว่า ความทรงจำเมื่อครู่ตอนแย้มริมฝีปากให้อีกฝ่ายเข้ามารุกล้ำอีกครั้งก็วิ่งวนกลับเข้ามาในสมองจนตอนนี้ฮยอกแจไม่กล้าเอ่ยคำพูดใด

“รู้ไหม?...การไวสัมผัสมันมีอยู่สองกรณี”

“..........”

“อย่างแรก...เพราะไม่เคยมาก่อน ส่วนอย่างที่สอง...เพราะโดนสัมผัสมาอย่างนับครั้งไม่ถ้วนจับตรงไหนมันก็จะไวขึ้นมายิ่งกว่าน้ำมันราดบนกองไฟเสียอีก” จากรูปประโยคแลเหมือนซีวอนจะปักใจไปทางความเห็นที่สองมากกว่า ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงสูดดมความหอมหวานจากซอกคอระหงพลางดูดดึงทำรอยตำหนิเต็มแรงจนฮยอกแจร้องครวญอย่างเผลอไผล ร่างบางเจ็บก็จริงแต่กลับพอใจที่ซีวอนลงมือกระทำ

กระโปรงที่ร่างน้อยสวมใส่สั้นกุดทำให้ร่างสูงรับรู้ได้ถึงไอร้อนจากเรือนกายสวย เม็ดยาที่ร่างแกร่งอมไว้เมื่อครู่ถูกละลายด้วยน้ำหวานของคนทั้งคู่ ดังนั้นเพียงจูบๆเดียวไม่มีทางเสียหรอกที่ฮยอกแจจะเอนอ่อนให้ซีวอนง่ายๆ แต่เพราะคนจอมวางแผนรู้จักฮยอกแจยิ่งกว่าอะไรดีราวเป็นสโต๊กเกอร์คอยติดตามร่างระหงก็มิปาน ได้เตรียมยาตัวนี้เอาไว้โดยเฉพาะ

แต่เนื่องจากร่างโปร่งก็อมมันเอาไว้ด้วยเหมือนกัน ตอนนี้กายแกร่งจึงนึกกระตือรือร้นอย่างกดกายน้อยให้เละเทะไม่เหลือชิ้นดี

“อ่า..ฮึก..อย่าจับตรงนั้น...” ร่างหวานร้องห้ามแต่กลับเสนอยอดถันสีทับทิมให้อีกฝ่ายสัมผัสมากขึ้นกว่าเดิม ผิวขาวราวน้ำนมของฮยอกแจเริ่มแดงปลั่งด้วยสัมผัสที่ไม่ใคร่จะอ่อนโยนของคนตัวโต และเพราะคอเสื้อที่เปิดกว้างจึงไม่เป็นการยากนักที่ซีวอนจะดึงมันลงจนยอดอกแข็งเกร็งประจักษ์แก่สายตา

ประทุมอิ่มที่ชันตัวขึ้นตามแรงอารมณ์ขยับขึ้นลงตามแรงหายใจของผู้เป็นเจ้าของ และเพราะอุณหภูมิที่ร้อนของอาณาบริเวณทำให้หยาดเหงื่อค่อยๆไหลรินผ่านร่องอกบางช้าๆราวอวดโฉมความงดงามของร่างกาย

เฉดสีที่สวยหวานของเนื้อนูนบริเวณนั้นทำให้ร่างแกร่งแทบอยากกลืนกินร่างน้อยตรงหน้าเข้าไปทั้งตัว เพียงแค่นึกว่าเนื้อที่บริเวณนี้ของเจ้าตัวน้อยเคยโดนเพื่อนสนิทอย่างทงเฮดูดกลืนไปอย่างนับครั้งไม่ถ้วนมากเท่าไหร่ ซีวอนก็แทบจะบ้าคลั่งตายเท่านั้น

ฮยอกแจช่างสวยงามแต่กลับไม่เคยมอบร่างกายให้ใครได้เชยชมนอกจากทงเฮ!

ทำไมซีวอนถึงรู้...ก็บอกแล้วไง ร่างแกร่งรู้ทุกอย่างที่เป็นฮยอกแจ แม้ข้อมูลจะไม่ได้เอ่ยปากถามจากเจ้าตัว แต่ร่างโปร่งมีข้อมูลติดตามฮยอกแจตลอด และรู้ถึงความสัมพันธ์ของฮยอกแจกับทงเฮเป็นอย่างดี

ตอนแรกร่างแกร่งอยากจะฆ่าทงเฮทิ้งด้วยซ้ำ! แต่พอเหลือบตาเห็นใบหน้าแววหวานและอุปนิสัยใจดีของคนๆนั้นซีวอนก็ไม่นึกอยากจะฆ่าร่างระหงคนนั้นอีก

แต่...ไม่ต้องห่วงหรอก...ใครก็ตามที่มาแตะต้องสิ่งที่เขาหมายตา ไม่มีทางเสียหรอกที่ซีวอนจะปล่อยปละละเลยไปง่ายๆ คนอย่างทงเฮต้องได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม

และเขาก็ได้เตรียมของขวัญแสนวิเศษไว้ให้ทงเฮเรียบร้อยแล้ว อีกไม่ช้านานของขวัญที่ซีวอนอยากมอบให้ทงเฮก็จะถูกส่งไปถึงขั้นเคาะประตูหน้าบ้านโดยที่ทงเฮไม่ต้องทำอะไรเลย

“อย่าแตะนะ...” ฮยอกแจร้องสั่งพร้อมดวงตาคู่หวานที่เริ่มสั่นระริก ร่างน้อยมองตามใบหน้าคมที่ค่อยๆเคลื่อนย้ายเข้ามาใกล้ก่อนที่กลีบปากแน่นเนื้อของซีวอนจะแนบทับกับยอดถันสีทับทิมอมแดง

เกลียวลิ้นสากหยอกเย้าส่วนอ่อนนุ่มของเนื้อเต่งบริเวณนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป ฟันคมที่สะกิดส่วนปลายเบาๆทำให้ร่างน้อยเร่งครวญร้องออกมาราววอนขอให้ซีวอนกระทำมากกว่าที่เป็นอยู่ แผ่นอกบางที่แอ่นสะท้านขึ้นมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวไม่ต่างอะไรจากการเชื้อเชิญร่างสูงให้เร่งมอบความหฤหรรษ์แก่ฮยอกแจเร็วๆ

ข้อมือที่โดนพันธนาการเอาไว้เริ่มหละหลวมจนฮยอกแจเป็นอิสระ กายระหงที่ทานรับน้ำหนักของซีวอนไม่ไหวค่อยๆนอนราบไปตามกระโปรงรถสปอร์ตคันงาม ดวงตาคู่หวานแสนฉ่ำเยิ้มมองเพดานโรงรถอย่างล่องลอยขณะแผ่นอกของตนคอยกระเด้งรับสัมผัสจากคนตัวโตเป็นระยะ

“เธอสวยมากเลยนะฮยอกแจ” ร่างแกร่งเอ่ยราวคนละเมอก่อนค่อยๆไต่ระดับขึ้นไปตามเรือนกายแสนยั่วเย้าของคนตัวน้อย มือกร้านที่หยาบคายสอดลึกผ่านเสื้อตัวเล็กเข้าไปหยอกเย้าผิวเนียนลื่นมือ

ความหยาบโลนที่ร่างโปร่งมอบให้ทำเอาเจ้าตัวเล็กถึงกับสั่นสะท้านอย่างไม่เข้าใจตนเอง

พอใจอย่างนั้นหรือฮยอกแจ?

ร่างระหงถามตนเองในใจแต่ก็ไม่ได้คำตอบ ในขณะเดียวกันมือเรียวเล็กที่เป็นอิสระเมื่อครู่ก็ค่อยๆยกขึ้นสูงโอบล้อมรอบคอของคนเบื้องบน ก่อนดึงรั้นใบหน้าหล่อเหลาของซีวอนให้เคลื่อนคล้อยลงมากลั่นแกล้งเนื้อละเอียดของตนให้ขึ้นรอยราคี

แทนที่จะขัดขืน...ฮยอกแจกลับทำสิ่งตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง

ความอยากแห่งตัณหาพัดพาสั่งสุ่มราวกองไฟราคะขนาดใหญ่ แถมหมุนวนเป็นเกลียวเพลิงเชี่ยวกราดยิ่งกว่ามรสุมของห้วงทะเล แบบนี้แล้วฮยอกแจจะต่อกรกับสิ่งที่ซีวอนมอบให้ได้อย่างไร

เพราะโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง จึงต้องโอนอ่อนให้เกิดความพอดี

ความมืดของพื้นที่ไม่เป็นอุปสรรคกับร่างสูงเลยแม้แต่น้อย ความชำนาญในการทำรักที่ซีวอนมีมานานทำให้ร่างแกร่งกระทำย่ำยีฮยอกแจได้อย่างช่ำชอง รสหอมแห่งผิวกายของคนตรงหน้าซึมลึกลงไปใต้เรือนกายสะคราญจนแทบเรียกได้ว่าเป็นรสหวานที่ติดสนิทเป็นเนื้อเดียวกับร่างกาย ยิ่งดอมดมมากเท่าไหร่ผึ้งวัยทำงานนามว่าซีวอนก็ยิ่งหลงใหลในดอกไม้กลิ่นหวานเฉกเช่นฮยอกแจมากขึ้นเท่านั้น

ฮยอกแจหวานมากเกินกว่าจะอดทน จนลืมคำนึงถึงสถานที่ที่พวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่

แต่ซีวอนก็ไมได้ใส่ใจ เพราะคนตรงหน้า...น่าเอาใจไปใส่มากกว่า

ความร้อนของฝ่ามือกร้านสอดลึกหายเข้าไปในกระโปรงตัวเล็ก ฮยอกแจมองตามมือใหญ่ที่ลูบไล้เรียวขาสวยของตนไปเรื่อยอย่างไม่ขัดขืน ก่อนจะตั้งฉากขาเรียวของตนให้อ้ากว้างเพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกให้กับการกระทำของคนตัวโต

แม้ไม่เคย แต่ร่างน้อยก็รู้ว่าตนควรจะทำอย่างไร ทั้งหมดทั้งมวลที่ฮยอกแจทำล้วนมาจากสัญชาตญาณการสืบเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ทั้งสิ้น

กางเกงชั้นในสีสะอาดค่อยๆหลุดออกจากสะโพกกลมช้าๆ และฮยอกแจก็มองมันอย่างเลื่อนลอยราวเต็มใจให้อีกฝ่ายกระทำ แถมยังเลิกชายกระโปรงของตนขึ้น จนซีวอนเห็นได้ถึงลำแท่งสีหวานที่แข็งเกร็งขึ้นมาตามแรงอารมณ์

สายตาของร่างระหงตวัดมองใบหน้าคมอย่างยั่วยวน ฮยอกแจไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตนกันแน่ ร่างบางถึงได้เกิดความอยากขึ้นมาขนาดนี้

ท่าทีของฮยอกแจในตอนนี้ราวร่างน้อยอยากสื่อสารทางสายตาให้ซีวอนแตะต้อง...ตรงนั้น...ของตน

“ฮยอกแจ...” มีเพียงชื่อของร่างระหงเท่านั้นที่ซีวอนยินยอมให้เล็ดลอดออกมาริมฝีปากของตน ปลายนิ้วของร่างหนาเกี่ยวกระหวัดเรือนผมนุ่มสลวยที่แผ่สยายไปถึงหลังของเจ้าตัวเล็กออกจากดวงหน้าหวาน ก่อนเลื่อนไล้นิ้วเรียวของตนกลับมาหยอกเย้ายอดอกสีหวานอีกครั้ง

เม็ดอิ่มของร่างระหงต่อสู้ความกร้านจากสัมผัสปลายนิ้วใหญ่อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ความเสียวซ่านที่ร่างแกร่งมอบให้ทำเอาฮยอกแจถึงกลับครางร้องอย่างไม่นึกอาย

ฮยอกแจชอบ...ชอบเหลือเกิน...

“ฮึก..”

“เจ็บเหรอ?...ฉันทำเธอแรงหรือเปล่า?” เสียงปลอบประโลมของร่างสูงที่แตกต่างจากครั้งแรกที่ได้พูดจากันอย่างสิ้นเชิงไม่อาจทำให้ฮยอกแจนึกแปลกใจ ร่างระหงส่ายหน้าเป็นคำตอบก่อนค่อยๆแอ่นอกบางขึ้นจากกระโปรงรถช้าๆจนยอดหวานชูชันจากฐานอวบอิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

“ดูดอีกสิ...” เพียงร่างบางสั่ง...ซีวอนก็เริ่มก้มหน้าลงกระทำการร้ายกาจทันที อย่าว่าแต่ฮยอกแจเลยที่ไม่มีสติ ตอนนี้ซีวอนเองก็ชักจะไม่มีสติแล้วเหมือนกัน

ยาที่ซีวอนใช้ตอนจูบเป็นยาที่เร่งให้คนแสดงความอยากออกมาจนสติไม่อาจเฉียดเข้ามาสั่งสอนความผิดชอบชั่วดี

“อ๊ะ...อืม...อ๊ะ” คนเบื้องล่างครางกระเส่าอย่างไม่นึกอาย ยิ่งยามปลายนิ้วเรียวของร่างสูงลูบวนห่วงร้อนสีสดทางด้านล่างมากเท่าไหร่ ฮยอกแจยิ่งชอบใจมากขึ้นเท่านั้น จริงอยู่ที่ตอนนี้ร่างบางรู้สึกทรมานและร้อนรนไปหมด แต่ร่างระหงก็รู้สึกดีกับสัมผัสที่ซีวอนมอบให้ โดยเฉพาะการใช้นิ้วถูไถภายนอกปากทางสวรรค์เฉกเช่นเมื่อครู่

พอเขี่ยวนมากขึ้น...ฮยอกแจก็เกิดความรู้สึกอยากให้อะไรบางอย่างสอดตัวเข้าไป

“ฝืดจัง...คับมากด้วย” ซีวอนเอ่ยบอกก่อนจะละมือของตนออกจากส่วนล่างของอีกฝ่าย เพื่อไปจัดการกับซิบกางเกงของตน เมื่อโดนปล่อยโดยไม่มีการแตะต้องร่างกายฮยอกแจก็ค่อยๆชันร่างแสนหวานของตนขึ้นจากฝาประโปรงรถพลางมองการกระทำของซีวอนไม่วางตา

“หันสะโพกมาทางนี้สิ” ร่างน้อยทำตามคำสั่งของซีวอนอย่างว่าง่าย โดยการนอนตะแคงข้างแล้วตั้งศอกข้างหนึ่งของตนรองรับน้ำหนักของร่างกายทั้งหมด สายตาคู่หวานของร่างระหงยังคงจอบจ้องทุกการกระทำของร่างแกร่งพลางยกขาขาวนวลข้างหนึ่งวางตั้งบนสิ่งที่ตนเหยียดกายอยู่และจงใจให้ก้อนเนื้อทั้งสองที่บดบังช่องทางลับเปิดออกจากกันนิดๆราวเชิญชวนให้อีกฝ่ายเป็นผู้เปิดทางเข้ามาค้นหาเสียเอง

ท่าทีที่เย้ายวนของร่างแสนหวานทำให้ซีวอนแทบจะบ้าคลั่งตาย ท่วงท่าแบบไหนสำหรับร่างโปร่งแล้วไม่เป็นอุปสรรคต่อการทำรักเลยแม้แต่นิด

แต่...เพื่อความถนัดมันก็ต้อง...

“อ่า...” ฮยอกแจกรีดเสียงพร่าเมื่อฝ่ามือร้อนจัดของซีวอนบีบบังคับให้ขาเรียวสวยแยกกว้างออกจากกันเกินเก้าสิบองศา เนื้อด้านในของห่วงสีหวานที่ต้องลมภายนอกถึงกับบีบเกร็งพร้อมๆกันเพราะความเสียวซ่านที่ลมธรรมชาติเป็นผู้รังแก

สายตาคมของซีวอนมองทางสวาทที่บีบเกร็งเข้าหากันด้วยความหลงใหลจนต้องใช้ความใหญ่โตของตนแตะต้องดอกเหมยตูมสีเรื่อนั่นเพื่อลดความกระสันของร่างกาย

แต่พอยิ่งทำ...ซีวอนยิ่งรู้สึกว่า...ร่างกายของตนยิ่งต้องการคนร่างหวานมากขึ้นไปอีก

ความชื่นชุ่มที่ทาเคลือบภายนอกช่องร้อนสีสดทำให้ฮยอกแจถึงกับร้องครวญ ร่างระหงจงใจยกร่างกายของตนขึ้นมามองการกระทำของซีวอนไม่วางตา ก่อนที่ร่างใหญ่จะละส่วนนั้นออกแล้วใช้นิ้วเรียวล้วงลึกเข้าไปสัมผัสภายในเสียแทน

“ทั้งร้อน...ทั้งแน่นเลย...” คนตัวโตเอ่ยบอกก่อนจะเริ่มควงนิ้วเรียวของตนให้เป็นวงกลม พอนิ้วที่สองเข้าไปรวมกับนิ้วแรกฮยอกแจยิ่งสั่นเฮือกไปทั้งร่าง สะโพกอรชรค่อยๆขยับรับจังหวะจากปลายนิ้วสากจากช้าเป็นเร็ว

เอวแสนงอนส่ายวนไปมาจนซีวอนเสียสิ้นซึ่งความอดทน

ร่างแกร่งดึงมือของตนทิ้งกะทันหันทำให้ร่างระหงร้องจิ๊จ๊ะในละคอด้วยความไม่พอใจ ฮยอกแจพยายามที่จะสอดนิ้วเรียวสวยเข้าไปแทนแต่ซีวอนดึงเอาไว้ ก่อนประคองเจ้าของร่างเอวอ่อนขึ้นจากกระโปรงรถ

“โอบรอบคอของฉัน” ร่างแกร่งเอ่ยสั่งและฮยอกแจก็ยิ่งยอมทำตามอย่างว่าง่าย ทันทีที่ข้อมือเรียวพันธนาการรอบลำคอของร่างสูงเสร็จ ซีวอนก็ออกแรงยกเรือนกายสวยขึ้นมาระเริงรักบนร่างกายแกร่งของตน

ร่างโปร่งจงใจเอาแกนเนื้อขนาดใหญ่ของตนสอดกระชับใส่ปากทางร้อนของฮยอกแจโดยไม่ต้องการให้ร่างหวานได้ทันตั้งตัว และหากซีวอนไม่แข็งแรงจริงๆ...จะมีหรือที่เขาจะสามารถทำรักในท่ายืนโดยการโอบอุ้มร่างน้อยของอีกฝ่ายเอาไว้ในอ้อมอกแล้วยกร่างสวยให้สั่นโยกขึ้นลงได้

“อ๊าาา!!” เสียงหวานของร่างเล็กกรีดร้องอย่างเจ็บปวดจนสะท้อนไปทั่วทั้งบริเวณ สติที่ขาดหายเมื่อครู่ค่อยๆกลับมาแต่มันช่างลางเลือนเต็มที ยิ่งยามซีวอนยกร่างน้อยให้ขย่มขึ้นลงฮยอกแจยิ่งรู้สึกราวขาข้างหนึ่งเหยียบอยู่บนสวรรค์ก็มิปาน

แต่เพราะความเจ็บปวดจากการเสียความบริสุทธิ์ทำให้ขาอีกข้างหนึ่งของฮยอกแจเหยียบข้ามอยู่เหนือขุมนรกอเวจี

“สนุกไหม?ถึงใจหรือเปล่า?” ร่างแกร่งเอ่ยถามโดยปราศจากการประชด แม้รูปประโยคจะไม่ค่อยเข้าหูก็ตามที แต่ฮยอกแจเองก็ไม่ใคร่ใส่ใจนักก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงเบาๆ

“ชอบสิ...”

“แล้ว...ถึงใจกว่าทงเฮบ้างไหม?”

“ทงเฮ?...อ๊ะ..อ๊า...ทงเฮ...ทำเหรอ?” ฮยอกแจเอ่ยถามอย่างยากลำบากก่อนที่ร่างแสนบางของตนจะถูกคนตรงหน้าเหวี่ยงลงให้กลับไปนอนบนฝากระโปรงรถอีกครั้ง

“ทงเฮ...ฉันเจ็บนะ” ร่างระหงที่ร้องบอกด้วยท่าทีงอแงแฝงความออดอ้อนทำให้ร่างโปร่งนึกโกรธจนพูดไม่ถูก ทั้งที่ฮยอกแจกำลังมีอะไรกับซีวอนแท้ๆ ทำไมร่างน้อยคนนี้ยังเห็นคนที่มีอะไรด้วยเป็นทงเฮอีก!

สำหรับฮยอกแจ...มีเพียงทงเฮในหัวใจเท่านั้นหรือ!?

ซีวอนคิดพลางกดกระแทกร่างใหญ่ของตนให้หล่อรวมกับกายระหงจนเป็นหนึ่งเดียว แล้วสอดกระแทกความผลีผลามเข้าออกอย่างไม่ออมแรง

“อ๊าาาา..ทงเฮ...ฮึก...ฉันเจ็บ...อื้อ!...เจ็บ!” เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดพร้อมชื่อของคนที่ซีวอนไม่อยากได้ยินหลุดลอดออกจากกลีบปากสีหวานของฮยอกแจไม่ขาด

ทงเฮหรือ?...ทงเฮเท่านั้นใช่ไหม? ที่จะได้ครอบครองหัวใจของฮยอกแจ

ยิ่งคิด...ซีวอนก็ยิ่งโมโห ก่อนกดกระแทกท่อนเอ็นใหญ่ของตนเข้าไปในปากทางสวรรค์จนสุดและถอดถอนออกมาอย่างรัวเร็วและกระแทกเข้าไปใหม่อีกครั้งซ้ำไปซ้ำมา

“ทง..ฮึก...ทงเฮ...” หยาดน้ำตาพร้อมชื่อของเพื่อนสนิทยังคงหลุดออกมาจากปากของฮยอกแจอีกครั้ง ซีวอนจึงจัดการปิดปากของฮยอกแจให้ไม่ต้องเอ่ยคำพูดใด

ส่วนเชื่อมต่อของร่างกายเริ่มมีน้ำใคร่ไหลเยิ้มออกมาตามเรียวขาขาวนวล น้ำกามสีขุ่นก่อเสียงบาดหูที่น่าอับอายกระนั้นก็ไม่อาจสู้เสียงครางร้องของฮยอกแจ ที่ถึงแม้จะถูกซีวอนกระทำด้วยความรุนแรงแต่ร่างน้อยก็รู้สึกสนุกไปด้วยอยู่ดี

เจ็บก็จริง...แต่มันก็สนุก...สาเหตุอาจเพราะร่างระหงเข้าใจว่าคนที่กำลังสอดกระแทกเรือนกายตนอยู่เป็นเพื่อนสนิทของตนก็ได้

“อ๊าาาาาา!...ฮึก...อ๊า...”

“อ่า...ฮยอกแจ...”

“ทงเฮ!” เสียงร้องอย่างโหยหิวของฮยอกแจทำให้ซีวอนกัดฟันแน่นเป็นสันนูน พอปล่อยปากของฮยอกแจเป็นอิสระร่างบางก็ร้องหาทงเฮทันที

สายตาคู่หวานมองหน้าของซีวอนสลับกับส่วนกระชับไปมาราวคนเมา แกนกายร้อนผ่าวของร่างแกร่งสอดเข้าสอดออกอย่างรัวเร็วภายในช่องทางสวรรค์ไม่ยอมหยุด มือกร้านที่ว่างข้างหนึ่งขยี้ติ่งสีหวาน ขณะที่มืออีกข้างคอยชักรูดแกนกายเล็กของคนตัวน้อยให้ขยับขึ้นลงไปพร้อมๆกัน

“...หยุดเรียกชื่อ...อ่า...ทงเฮ...สักทีได้ไหม?” ร่างแกร่งร้องขอพร้อมกดปิดส่วนปลายที่กำลังจะระเบิดของฮยอกแจเอาไว้ในมือ สายตาคมมองใบหน้าหวานที่เริ่มบิดเบี้ยวไม่เป็นทรงสาเหตุเพราะการกลั่นแกล้งไม่ยอมให้ฮยอกแจได้ปลดปล่อยนั่นเอง

“..ฮึก...ปล่อย...”

“ไม่ปล่อย...”

“..........”

“จนกว่า...เธอ...จะเรียกชื่อผัวตัวเองถูก” ซีวอนเอ่ยพลางกระแทกกายของตนเข้าไปอีกครั้ง น้ำกามสีขาวขุ่นก็ทะลักเต็มช่องทางสีช้ำ ดอกไม้ตูมที่ถูกบีบบังคับให้ผลิบานหยาดเยิ้มไปด้วยความใคร่ของซีวอน

“จำเอาไว้ดีๆ...ผัวของเธอชื่อซีวอน...” ซีวอนกระซิบบอกที่ใบหูของคนตัวน้อยพลางมองริมฝีปากสีหวานของร่างระหงขยับออกเสียงชื่อของตนด้วยความพอใจ

“ฮึก...ซีวอน...ได้โปรดปลดปล่อยฉันที...”