PRETTY GIRLS EP.13 [NC]

ตอนที่ 13

คำรักที่ร่างแกร่งสารภาพทำให้ร่างระหงถึงกับยอมโอนอ่อนให้อย่างเต็มใจ

สองร่างผลัดมอบความหอมหวานให้แก่กันและกัน แม้พื้นที่ที่กำลังมอบความรักจะเล็กกะทัดรัดไปบ้าง แต่ไม่เป็นการยากสำหรับผู้ชายอย่างซีวอน ร่างแกร่งค่อยๆใช้มือทั้งสองประคองสะโพกกลมของอีกฝ่ายขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเตี้ยข้างโซฟา ก่อนใช้สายตาคมเข้มมองลึกเข้าไปในกลีบดอกเหมยที่แย้มบานเพราะการสอดแทรกกายของเขาไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

“เจ็บไหม?” ซีวอนกระซิบถามข้างใบหูผู้เป็นเจ้าของเรือนร่างเปล่าเปลือยที่ยังมีหยาดน้ำคาวของซีวอนเปรอะเปื้อนอยู่บริเวณมุมปาก ขณะที่นิ้วเรียวของผู้ถามยังคงลูบวนผ่านเนื้อนอกของกลีบช้ำไม่ยอมหยุด บ้างผลุดตัวหายเข้าไปอย่างผลีผลามจนฮยอกแจจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน

“อี๊...ฮึก...ฉันเจ็บ...” ร่างหวานร้องบอกแบบนั้น...แต่มือเล็กของฮยอกแจกลับหยอกเย้าแกนกายใหญ่ของซีวอนไม่ยอมปล่อย ทั้งที่เมื่อครู่ตนเพิ่งใช้ปากมอบความสุขให้ร่างใหญ่แท้ๆ แต่ยิ่งทำ...ก็ยิ่งรู้สึกไม่เพียงพอต่อความต้องการ

นิ้วเรียวราวกลีบดอกไม้ยังคงเคล้นคลึงส่วนปลายของท่อนเนื้อร้อนจนส่วนนั้นของซีวอนโน้มตัวขึ้นมาและขยายตัวอย่างรวดเร็วจนมือบางของฮยอกแจโอบแทบไม่มิด

ใบหน้าหวานแดงก่ำแต่ยังคงมองส่วนใหญ่โตในมือของตนอย่างไม่วางตา ก่อนจะช้อนลูกแก้วกลมโตมองใบหน้าคมของอีกฝ่ายเพียงนิด แล้วก้มหน้าลงดูดดื่มส่วนนั้นอีกครั้งอย่างตะกละตะกลามตลอดความยาวจากโค่นจรดปลาย

“...อ่า...ฮยอกแจ...” คนตัวใหญ่ครางเสียงทุ้มพอใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พลางใช้มือกร้านรวบผมนุ่มสลวยของร่างระหงเข้ามาไว้ในอุ้งมือโดยที่สายตาคมยังคงจอบจ้องทุกการกระทำของฮยอกแจชนิดไม่ยอมละสายตา ตอนนั้นที่ใช้ยาซีวอนก็ได้แต่คิดว่า...สาเหตุที่ฮยอกแจร้อนแรงในตอนนั้นต้องเป็นเพราะฤทธิ์ยาแน่ๆ แต่สภาพในตอนนี้ที่ร่างหวานกำลังแสดงออก ทำให้ซีวอนต้องคิดใหม่อีกครั้ง

ในเมื่อ...ทงเฮไม่เคยนอนกับฮยอกแจมาก่อน แล้วฮยอกแจไปเก่งมาจากใคร?

ความอยากรู้ในความคิดข้อนี้ทำให้ซีวอนดึงใบหน้าหวานออกจากส่วนนั้นของตน ทำเอาร่างระหงชักสีหน้าไม่พอใจ แต่พอเห็นร่างใหญ่พลิกกลับให้สะโพกของฮยอกแจแนบสัมผัสกับของสงวนเท่านั้นแหละ ใบหน้าของฮยอกแจก็แดงซ่านขึ้นมาทันที

“ทำเก่งจังนะ...” ซีวอนปูทางโดยการใช้คำพูดเชิงชมเชยพร้อมใช้มือกร้านบีบกระชับอกเต่งทั้งสองข้างทำเอากอบัวสีโอรสพลัดกันยกตัวขึ้นมาต่อกรกับน้ำมือของคนขี้แกล้งอย่างไม่น้อยหน้ากันและกัน

“อ๊ะ...ฮือ..” ร่างระหงขบริมฝีปากแน่นเพราะไม่อยากให้เสียงครางน่าอายดังรอดจากปากของตนออกมาอีก แถมยังเอาแต่ก้มหน้างุดจนคนที่กอดร่างอ่อนไว้จากทางด้านหลังต้องโน้มกายมาดูการแสดงออกของปฏิกิริยาที่คนน่ารักเขามี

“ไปฝึกมาจากไหนครับ...คนเก่ง...” คำถามของซีวอน...ทำให้ฮยอกแจหน้าแดงราวลูกตำลึงสุกที่พร้อมปลิดขั้วออกมาจากกิ่ง

จะให้ฮยอกแจเอ่ยความจริงออกมาได้อย่างไรว่า...ร่างระหงปรารถนาในตัวของซีวอนจนจินตนาการว่าตนกำลังร่วมรักกับชายหนุ่มในท่วงท่าต่างๆ แทบจะทุกเวลาที่ฮยอกแจต้องอยู่คนเดียว

เพราะสามวันที่ผ่านมา...ซีวอนไม่จับ...ซีวอนไม่ลูบ...ซีวอนไม่หยอกเย้าเนื้อกายของฮยอกแจเลยนอกจากการจูบเพียงอย่างเดียว

ซีวอนยังจำคำสอนที่เคยบอกฮยอกแจตั้งแต่วันแรกได้บ้างไหม? การไวสัมผัส...มันมีอยู่แค่สองกรณี อย่างแรกเพราะไม่เคยมาก่อน...ซีวอนถึงได้สนุกกับความไม่เคยของฮยอกแจซะเต็มคราบ ส่วนอย่างที่สอง...เพราะโดนสัมผัสมาอย่างนับครั้งไม่ถ้วน...ฮยอกแจจึงอยากให้ซีวอนสัมผัสเรือนร่างของตนจนไม่รู้จะแสดงออกมาอย่างไรดี

ร่างระหงอยากได้รับสัมผัสของร่างใหญ่แทบใจจะขาด ความต้องการเอ่อล้นรุนแรงออกมาจนบางครั้งฮยอกแจไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตนเองได้เลย และที่สำคัญ...

ฮยอกแจไม่เคยรู้สึกลามกแบบนี้กับใคร...นอกจากซีวอนคนเดียว

ซึ่งตอนนี้...ความรู้สึกเหล่านี้ที่ฮยอกแจกำลังเผชิญ...แม้แต่ตัวของร่างระหงเองยังไม่อาจสามารถหาคำตอบให้กับมันได้เลยสักนิด

“ว่ายังไงครับ...” ร่างหนาจงใจดุดันเจ้าสิ่งนั้นให้คลอเคลียไม่ห่างสะโพกนิ่มมืออีกทั้งมือกร้านยังทำหน้าที่หยอกเย้ายอดอกสีเรื่อจนกายน้อยต้องบิดเกร็งอย่างทรมาน

“อย่า..ฮึก!..” ริมฝีปากนุ่มของฮยอกแจขบกัดเข้าหากันจนซีวอนต้องใช้ลิ้นสากของตนไล้เลียกลีบเนื้อฉ่ำของอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้ร่างหวานต้องทำร้ายตัวเอง ก่อนที่มือกร้านอีกข้างจะตรงเข้าไปรวมมือบางทั้งสองเข้ามาอยู่ด้วยกัน

“ตอบสิครับ” คนเอาแต่ใจบีบบังคับโดยการทรมานร่างระหงในอ้อมกอดจนคนถูกกระทำแทบจะขาดใจ ณ เวลานี้เรือนร่างแสนหวานแทบจะกรีดร้องเอาความอัดอั้นทั้งมวลออกมาภายนอก แต่ก็ไม่สามารถทำได้อย่างใจคิด

“ฮือ..ซี..วอน” เจ้าตัวน้อยไม่ตอบแต่เกาะเกี่ยวขาเรียวขึ้นหยั่งบนขาแกร่งทำเอาคนถูกยั่วตกใจจนเผลอปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ พอฮยอกแจหลุดพ้นจากพันธนาการมือเรียวก็จัดการดึงดันให้ส่วนนั้นของอีกฝ่ายเร้นร่างเข้าไปในเรือนกายของตน

ความเปรมปรีดิ์ที่ได้รับทำให้ร่างระหงร้องครวญอย่างไม่นึกอาย อารมณ์ร้อนที่ได้รับการตอบสนองทำให้ร่างระหงปลดปล่อยความใคร่ออกมาทั้งที่ยังไม่มีใครทันได้แตะต้องแกนกายสีหวานเลยแม้แต่นิดเดียว

“อื้ม!...ฮยอกแจ” ความอยากรู้ถูกกำจัดทิ้งด้วยคำว่าตัณหา ร่องร้อนของฮยอกแจทำให้สมองของซีวอนขาวโพล่น โดยเฉพาะยามร่างระหงกดกระแทกกายลงมา ความเป็นสัตว์ป่าที่หลับใหลอยู่ในกายแกร่งยิ่งถูกปลุกให้ตื่นมากขึ้น

“ซี..อ๊า..ฮึก...อ๊ะ” ผนังอ่อนภายในที่ถูกรุกเร้าอย่างเร้าร้อนทำให้ร่างหวานกรีดร้องอย่างไม่ออมแรง ส่วนแข็งขืนของร่างแกร่งที่ครูดลากไปตามกำแพงอ่อนนุ่มทำให้ฮยอกแจเสียวซ่านจนครางไม่เป็นภาษา ความต้องการบีบบังคับร่างกายของคนทั้งสองให้สอดคล้องเข้าหากันและกันจนแทบจะเป็นหนึ่งเดียว

รสราคะที่แผดเผาทำเอาเรือนร่างระหงกระตุกเกร็งไปทั้งตัว ส่วนนั้น...ที่ซีวอนสอดแทรกเข้าออกทำให้ร่างบางพอใจจนไม่รู้ว่าจะเอ่ยออกมาอย่างไรดี เหตุใดฮยอกแจถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อผู้ชายคนนี้อย่างมากมายด้วย ในเมื่อกับคนอื่นร่างบางไม่เคยนึกเกิดอาการ

สายตาคู่หวานที่ล่องลอยไปกับความคิดเหล่านั้นค่อยๆมองต่ำลงมายังจุดเชื่อมต่อเบื้องล่างที่อีกฝ่ายกำลังเข้าออกอย่างเอาแต่ใจ ลำแท่งร้อนขนาดใหญ่ที่มุดตัวเข้าไปอย่างรัวเร็วและชักออกในเวลาไล่เลี่ยกันทำให้ฮยอกแจต้องขบกัดริมฝีปากของตนจนแทบห้อเลือด ทั้งที่รู้ตัวว่ามันน่าอับอายแต่ร่างระหงกลับพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เหลือเกิน

“เร็ว..อีก...” เสียงหวานที่เอ่ยอย่างกระท่อนกระแท่นเร่งความอยากของร่างหนาให้พุ่งสูงจนเผลอใส่แรงอย่างเต็มที่ ทำเอาลำตัวอรชรสั่นเฮือกไปทั้งเรือนร่าง ความร้อนของราคะบีบรอบลำคอระหงให้กรีดร้องอย่างโหยหาจนแทนไม่เป็นผู้เป็นคน

“ฮยอก..แจ..อื้ม!” ร่างใหญ่จงใจกระแทกกายเข้าไปในร่องสวยอีกครั้งก่อนที่น้ำคาวสีขาวขุ่นจะไหลทะลักออกมาเต็มรูรักสีช้ำ บางส่วนที่ฮยอกแจไม่สามารถกักเก็บไว้เปรอะเปื้อนไปทั่วโซฟาหนังอย่างดีที่รองรับเรือนกายของคนทั้งสองอยู่ คนสวยที่เหนื่อยหอบหลับตาลงจนแทบปรือปิด แต่ยังพอรู้สึกตัวว่าถูกอีกฝ่ายอุ้มมานอนแผ่หลาลงบนเตียงกว้างในห้องนอนซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของห้องรับแขก

เรียวขาสวยของฮยอกแจถูกมือร้อนของซีวอนประคองขึ้นตั้งฉาก ก่อนที่ร่างหนาจะทำความสะอาดจุดเร้นบริเวณนั้นให้อย่างนุ่นนวล

แต่...พอเห็นความแดงเรื่อของกลีบดอกไม้ที่เมื่อครู่คอยทำหน้าที่ตอดรัดความเป็นชายของเขาแล้ว ซีวอนก็ต้องกดแทรกความแข็งแกร่งที่ถูกกระตุ้นด้วยการมองเห็นเข้าไปในช่องหวานช่องนั้นอีกครั้ง...และทำ...จนกระทั่งหนำใจ

“ฮือ...ซีวอน...” เสียงหวานที่ร้องครางราวละเมอทำให้ร่างใหญ่หักห้ามใจไม่กระทำอาการหยาบโลนต่อเรือนกายแสนหวานอีก มือกร้านรวบร่างหอมละมุนเข้าหาอ้อมกอด ก่อนจะกดปลายจมูกโด่งลงบนแก้มสีเรื่อของฮยอกแจ

ดวงตาคู่หวานของร่างระหงปรือปิดสมบูรณ์จนร่างแกร่งต้องอมยิ้มกับความน่ารักที่ฮยอกแจแสดงออกมา ความรู้สึกของซีวอน ณ เวลานี้อิ่มเอมไปด้วยความว่ารักจนแทบล้นปรี่ออกมาจากหัวใจ

แต่เพราะความผิดที่กระทำมันหนักเหลือแสน...ความหนักใจจึงเททะลักเข้ามาจนความดีใจเมื่อครู่แทบมลายหายไป

หากฮยอกแจจากไป...ซีวอนจะทำอย่างไร?

คำถามนี้ทำเอาร่างแกร่งทำได้เพียงแค่มองใบหน้าสวยของร่างในอ้อมกอดอย่างไม่วางตา เพราะซีวอนอยากเก็บทุกรายละเอียดเกี่ยวกับฮยอกแจเอาไว้ในหัวใจก่อนที่จะตัดสินใจทำเรื่องไม่คาดคิดมาก่อนในชีวิต

“ฮยอกแจ...เธอเป็นของฉัน” ซีวอนกระซิบเบาๆบริเวณใบหูนิ่มก่อนจัดการใส่ต่างหูสีเงินซึ่งเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดเล็กให้กับร่างระหง ฝั่งด้านบนของต่างหูแต่งแต้มไปด้วยลวดลายดอกเบญจมาศและเต็มไปด้วยความประณีต ส่วนฝั่งด้านล่างราบเรียบไปด้วยเนื้อโลหะ แต่หากได้สัมผัสก็จะรู้ได้เลยว่ามีคำว่า ‘คิม’ สลักอยู่เบื้องบน

และผู้ที่จะได้สวมใส่...ก็ต้องเป็นคนที่ฟ้าลิขิตมาให้เป็นสะใภ้ของตระกูลคิม...